🔻قدم اول عبادت این است که بفهمیم به خدا وابسته‌ایم 🔻اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج4 🔘کسی که وابسته به طاغوت باشد، عیب‌های طواغیتی مثل آمریکا و انگلیس را نمی‌بینند 🔘نگو «یا حسین(ع) من عاشق توام» بگو «چون ترسیدم طواغیت مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم» 🔘 ذکر اهل‌بیت هم مثل ذکر خدا عبادت است؛ ارادت به امام‌حسین، سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد 🔘 یکی از وجوه نورانیتی که سفر اربعین پدید می‌آورد این است که حقیقتِ وابستگی به خدا را درک می‌کنیم __________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: زیارت باشکوه اربعین یک عبادت باعظمت است. هرکس چیستی، چرایی و انواع عبادت را بیشتر بداند، بیشتر می‌تواند از فرصت اربعین استفاده کند، این مسیر فقط مسیر سوگواری امام‌حسین(ع) نیست اینجا یک عبادتگاه بزرگ است. این حرکت، رکوع و سجود و قیام و قعود در مسیر ولیّ خدا و برای خدا است. عبادت چیست؟ ریشۀ عبادت این است که ما به خدا وابسته‌ایم، وابستگی ما به خدا شدیدتر از وابستگی کودک به پدر و مادر است. باید این وابستگی را بفهمیم، اصول عقاید این است که نسبت خودت را با خدا بفهمی نه اینکه قبول کنی خدا یکی است، خیلی‌ها قبول دارند خدا هست ولی به جهنم می‌روند. یکی از وجوه نورانیتی که این سفر پدید می‌آورد این است که آدم حقیقت وابستگی به خدا را درک می‌کند. در متون دینی ما اسم وابستگی به خدا عبودیت است، ما عبد خدا هستیم و او مولا، سرپرست و پناه ماست. انسان اساساً وابسته است، اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم و حدّ وسط هم نداریم. طواغیت امروز در عالم، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها هستند که با عوامل خودشان این‌همه جنایت کرده‌اند و این‌همه مومنِ به اهل‌بیت(ع) را سر بریدند. دشمنان اصلی ما اینها هستند. اما آدم‌های وابسته به طاغوت، عیب‌های آمریکای رذل و انگلیس خبیث را نمی‌بینند و برای حرف‌های آنها اعتبار قائل‌اند. نگو یا حسین(ع)! من عاشق توام، بگو: چون ترسیدم که طواغیت، مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم، مرا نگه‌دار و نگذار رذل‌های تاریخ، مرا غلام خودشان کنند، بیا یک غلام را از بندگیِ شیطان آزاد کن! زائران و عزاداران امام‌حسین(ع) که به سوی کربلا می‌روند، آزادشده‌های امام‌حسین(ع) هستند، اینها آمده‌اند بردۀ غیرخدا نباشند. یا حسین(ع)! ما مضطر تو هستیم، به تو پناه آوردیم و به سوی تو فرار کردیم. بعضی‌ها دچار توهم هستند و فکر می‌کنند وابستگی و نیاز ندارند و فقط عاشقانه آمده‌اند! اگر منظور از «عاشق امام‌حسین(ع) بودن» این است که به او نیاز نداری، گدای او نیستی، به سمتش فرار نکردی و به او پناه نیاوردی، این خیلی بد است. «عاقل آن است که از عشق تو دیوانه شود» کسی که گرفتار عشق امام‌حسین(ع) نشود در واقع عاقل نیست، چون عقل و حکمت اینجاست. اگر معرفت نداشته باشیم نمی‌فهمیم امام‌حسین(ع) پناه‌مان است و ما محتاج امام‌حسین(ع) هستیم. کسی که خونریزی دارد معطل سر و وضع خودش نمی‌شود بلکه سر و پا برهنه به سمت بیمارستان می‌دود، یا امام‌حسین(ع)! ما با لباس آلوده، بدون آمادگی و باشتاب به سوی تو آمدیم. اصلا خود امام‌حسین(ع) فرمود کاری که در آن اشتیاق و عجله نداری خیری در آن نیست. ما به خانه امام‌حسین(ع) آمدیم چون امام‌حسین(ع) ولی خداست، او باید وابستگی ما را به خدا مُهر بزند و قبول کند. بعد از اینکه فهمیدیم وابسته و عبد خداییم، قدم بعدی عبادت این است که در مقاطع زمانی و قالب رفتاری خاص درباره وابستگی خودت به خدا با او حرف بزنی. عبادت گاهی ذکر خداست و گاهی ذکر ولی خداست. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: «إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اللَّه‏» (کافی، ج2، ص186) ذکر ما از ذکر خداست، وقتی ما یاد می‌شویم، خدا یاد می‌شود. ذکر امام‌حسین(ع) هم عبادت است و ارادت به ایشان سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد. یک نحوۀ ذکر امام‌حسین(ع) را امام‌صادق(ع) به ما یاد دادند، یکی از اصحاب امام‌صادق(ع) از بصره پیش ایشان رفت و عرض کرد به دلیل نداشتن امنیت از طرف عوامل حکومت و ناصبی‌ها به زیارت امام‌حسین(ع) نمی‌رود. آقا فرمود: «أَ فَمَا تَذْكُرُ مَا صُنِعَ بِه‏» آیا جزئیات مصائب امام‌حسین(ع) را یاد می‌کنی؟ گفت بله، آقا فرمود: «فَتَجْزَع‏» آیا گریه و بی‌تابی می‌کنی؟ گفت بله، امام‌صادق(ع) فرمود: «رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَك‏» خدا اشک تو را رحمت کند. (کامل الزیارات، ص101) 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع) - ۱۴۰۱/۰۶/۱۷ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text