239📌
❓سوال:
سلام خداقوت کارشناس محترم
حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره مکرر می‌فرمودند: «ذکری از امام سجاد علیه‌السلام است که اگر گفته شود و تسبیح، بدون گفتن ذکر چرخانده شود برای گوینده ثواب گفتن ذکر خواهد بود و همچنین برای او مایۀ فرج و گشایش است».
🔹 امام سجاد علیه‌السلام از پدران خود از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نقل می‌کند که حضرت هرگاه نماز صبح را به پایان می‌برد با کسی سخن نمی‌گفت و تسبیح خود را به دست می‌گرفت و می‌فرمود: اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ أُسَبِّحُكَ وَ أُحَمِّدُكَ وَ أُهَلِّلُكَ وَ أُكَبِّرُكَ وَ أُمَجِّدُكَ بِعَدَدِ مَا أُدِيرُ بِهِ سُبْحَتِي؛ خدایا! همانا صبح می‌کنم در‌حالی‌که تو را تسبیح می‌گویم و تو را تمجید می‌کنم و تو را ستایش می‌کنم و تو را تهلیل (لااله‌الا‌الله گفتن) می‌گویم به عدد آنچه می‌چرخانم تسبیحم را.
🔹 سپس تسبیح را می‌گرداند، بدون آنکه تسبیح گوید و با دیگران صحبت می‌کرد. همین‌گونه بود تا وقتی به رختخواب می‌رفت، پس دوباره آن ذکر را تکرار می‌کرد و تسبیح را زیر سر خود می‌گذاشت.
📚 بهجت‌الدعا، ص ٣۵۵
سوالم اینه صبح که این ذکر بگیم تا شب تسبیح بچرخونیم یعنی درحال ذکریم؟؟یا فقط همون ساعت اولیه
و اینکه فقط بعد نماز صبح میشه گفت وقتایی دیگه نمیشه؟
✅پاسخ:
سلام علیکم
با بررسی متن اصل روایتی که ذکر کردید، مشخص شد :
1. شروع کردن بعد از نماز صبح و نوافل برای این است که از ابتدای روز زبان به حمد و تسبیح خدا باز شود که موجب برکت و گشایش باشد.
2. چرخاندن تسبیح تا زمانی که ادامه یابد جزء همان تسبیح خواهد بود. هر چند تا شب و زمان خواب ادامه یابد.
3. این عمل را میتوان شب هنگام خواب نیز انجام داد و تسبیح را زیر بالشت گذاشت ، در نتیجه تا صبح تسبیح خدا به پای او نوشته می شود.
4. در هر زمان دیگری این عمل را می توان انجام داد اما اگر از ابتدای صبح باشد فضیلت بیشتری دارد.
«روی انه لما حمل علی بن الحسین علیه السلام الی یزید علیه اللعنه همّ بضرب عنقه فوقعه بین یدیه و هو یکلمه لیستنطقه بکلمه یوجب بها قتله و لی علیه السلام یجیبه حسب ما یکلمه و فی یده سبحه صغیره یدیرها باصابعه و هو یتکم. فقال له یزید علیه ما یستحقه: : أَنَا أُكَلِّمُكَ وَ أَنْتَ تُجِيبُنِي وَ تُدِيرُ أَصَابِعَكَ بِسُبْحَةٍ فِي يَدِكَ فَكَيْفَ يَجُوزُ ذَلِكَ؟ فَقَالَ علیه‌السلام: حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم: أَنَّهُ كَانَ إِذَا صَلَّى الْغَدَاةَ وَ انْفَتَلَ لَا يَتَكَلَّمُ حَتَّى يَأْخُذَ سُبْحَةً بَيْنَ يَدَيْهِ فَيَقُولُ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ أُسَبِّحُكَ وَ أُحَمِّدُكَ وَ أُهَلِّلُكَ وَ أُكَبِّرُكَ وَ أُمَجِّدُكَ بِعَدَدِ مَا أُدِيرُ بِهِ سُبْحَتِي. وَ يَأْخُذُ السُّبْحَةَ فِي يَدِهِ وَ يُدِيرُهَا وَ هُوَ يَتَكَلَّمُ بِمَا يُرِيدُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَتَكَلَّمَ بِالتَّسْبِيحِ وَ ذَكَرَ أَنَّ ذَلِكَ مُحْتَسَبٌ لَهُ وَ هُوَ حِرْزٌ إِلَى أَنْ يَأْوِيَ إِلَى فِرَاشِهِ فَإِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ قَالَ مِثْلَ ذَلِكَ الْقَوْلِ وَ وَضَعَ سُبْحَتَهُ تَحْتَ رَأْسِهِ فَهِيَ مَحْسُوبَةٌ لَهُ مِنَ الْوَقْتِ إِلَى الْوَقْتِ فَفَعَلْتُ هَذَا اقْتِدَاءً بِجَدِّي صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم؛
روایت شده هنگامی که علی‌بن‌حسین علیهماالسلام را نزد یزید که لعنت بر او باد، بردند، تصمیم داشت گردنش را بزند، پس او را در برابر خود ایستاده نگه داشت و با او سخن میگفت تا او سخنی بگوید و به بهانۀ آن کشتنش را واجب کند. علی علیه‌السلام پاسخ را مطابق پرسش میداد و در دستش تسبیح کوچکی بود که آن را میچرخاند و سخن میگفت. یزید ـ که بر او باد هر چه مستحق آن است ـ گفت: من با تو سخن می‌گویم و تو پاسخم میدهی و تسبیحی در دستت میچرخانی؟! چگونه این کار جایز است؟! او علیه‌السلام فرمود: پدرم از جدم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم برایم فرمود که هرگاه نماز صبح را میخواند و نافله به جا می‌آورد، با کسی سخن نمی‌گفت تا تسبیح را برمیداشت و می‌فرمود: «بار خدایا، من صبح کردم و تو را تسبیح و ثنا و تهلیل و تکبیر و تمجید می‌گویم به عدد آنچه که تسبیحم را می‌چرخانم» و تسبیح را در دستش میچرخاند و هرچه میخواست، سخن میگفت، بدون آنکه با تسبیح ذکر بگوید و می‌فرمود: همین برایش [ذکر] حساب میشود و حرزی است تا وقتی که به بستر خود رود. و هنگامی که به بستر می‌رفت، مانند همین کلام را میگفت و تسبیح را زیر سر خود می‌گذاشت، پس برایش از این وقت تا وقت بعدی [ذکر] حساب میشد.
من هم به پیروی از جدم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم این کار را کردم»؛
📚دعوات راوندی، ص۶۲ و نیز نک: بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۰۰؛ ج۹۸، ص۱۳۶.
#احکام
#پاسخگویی
#موعظه_حسنه
مرکز پاسخگویی موعظه |@pasokhha
همسرداری | @havayeadam
امام علی علیه السلام |@yaaliheydar
احیاء موعظه حسنه | @mawezah_ir