تلازم عبادت و اطاعت الوهیّت که پرستش معنا میشود، با ربوبیّت که معنای اطاعت دارد یک چیزند. همچنان که عبادت به معنای «تقدیس و ستایش و پرستش» به کار رفته، رَب نیز به معنای «اطاعت و فرمان‌برداری و تابع کسی بودن» آمده است. قرآن از زبان موسی میفرماید: «وَتِلْکَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَیَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنی‏ إِسْرائیلَ»؛ آیا تو بر من منّت میگذاری که بنی‌اسرائیل را به بندگی و بردگی خویش گرفته‌ای و آنها را اسیر، و تحت اطاعت خود درآورده‌ای! در این آیه، عبادت به معنای اطاعت به کار رفته است. در جمله‌ای از امیرمؤمنان علیه‌السلام نیز چنین آمده است: «لا تکن عبد غیرک وقد جعلک الله حرّاً»؛ عبودیّت غیر خود را قبول نکن که خدا تو را آزاد آفریده است. معنای این جمله این نیست که کسی را به عنوانِ تقدیس و ستایش عبادت نکن، بلکه مراد آن است که کسی را اطاعت نکن. مؤمنان و مسلمانان صدر اسلام هم، همین معنا را میفهمیدند. 📖 کتاب تفسیر سوره‌ی برائت، ص 136 پیوند خرید @qom_khamenei_ir