♻️♻️♻️ #قرآن‌فهمی‌برای‌همه : تدبر در سوره های قرآن به ترتيب نزول
6⃣5⃣تدبر در سوره #مریم
🔹نكات تفسيری آيات ۷۱ و ۷۲
❓منظور از ورود در جمله وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلاّ وارِدُها چیست؟
بعضى از مفسران معتقدند :
👈🏻ورود در اینجا به معنى نزدیک شدن و اشراف پیدا کردن است، یعنى همه مردم، خوبان و بدان، بدون استثنا براى حسابرسى یا براى مشاهده سرنوشت نهائى بدکاران، به کنار جهنم مى آیند، سپس خداوند پرهیزگاران را رهائى مى بخشد و ستمگران را در آن رها مى کند.
آنها براى این تفسیر به آیه ۲۳ سوره قصص استدلال مى کنند: وَ لَمّا وَرَدَ ماءَ مَدْیَنَ...: هنگامى که موسى کنار آب مدین رسید... که در اینجا نیز ورود به همان معنى است.
👈🏻تفسیر دومى که اکثر مفسران آن را انتخاب کرده اند این است که: ورود در اینجا به معنى دخول است و به این ترتیب، همه انسان ها بدون استثناء، نیک و بد، وارد جهنم مى شوند، منتها دوزخ بر نیکان سرد و سالم خواهد بود همان گونه که آتش نمرود بر ابراهیم(علیه السلام) (یا نارُ کُونِى بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهِیْمَ);چرا که آتش با آنها سنخیت ندارد، گوئى از آنان دور مى شود و فرار مى کند، و هر جا آنها قرار مى گیرند خاموش مى گردد،
ولى دوزخیان که تناسب با آتش دوزخ دارند همچون ماده قابل اشتعالى که به آتش برسد، فوراً شعله ور مى شوند.
👈🏻نظر سوم:
اساس سوال را یک مطلب تشکیل میدهد و آن این که:
تصور شده که ضمیر در جمله «وَاِنْ مِنْکم اِلاّ واردُها» خطاب به تمام انسانها است، اعم از موءمن و مشرک، نیکوکار و بدکار، در این صورت سوءال یاد شده مطرح میشود که چگونه وارد دوزخ میشوند یا از کنار آن عبور میکنند امّا صدای آن را نمیشنوند
:ولی با توجه به سیاق آیات باید گفت مرجع ضمیر لفظ «منکم» خصوص بدکاران و گنهکاران است.
و گروهی که قرآن از آنها با جمله «انّالّذین سبقت لهم منّا الحسنی» یاد میکند در این گروه داخل نمیباشند و این حقیقت با توجه به آیات ماقبل کاملاً روشن میگردد چنان که میفرماید:
«انسان میگوید: آیا پس از مردن، در آینده زنده از قبر بیرون خواهم آمد». (مریم/66)
«آیا انسان به خاطر نمیآورد که ما او را از پیش آفریدیم، در حالی که چیزی نبود». (مریم/67)
«سوگند به پروردگارت همه آنها را همراه شیاطین محشور میکنیم و همه را گرداگرد جهنم در حالی که به زانو درافتادهاند حاضر میسازیم».(مریم/68)
«سپس از هر گروه و جمعیتی، کسانی را که از همه در برابر خداوند رحمان سرکش بودهاند، جدا میکنم».(مریم/69)
«بعد از آن به خوبی از کسانی برای سوختن در آتش اولویت دارند، آگاهم».(مریم/70)
با توجه به این آیات که درباره منکران معاد، و گنهکاران اعم از مشرک و غیر مشرک سخن میگوید، باید گفت: مرجع ضمیر «واِنْ منکم اِلاّواردها» همه گروههای بدکار و زشتکارند، همه این گروه وارد دوزخ میشوند
ولی در عین حال افراد گنهکار، به حکم آیه بعدی به دو قسمت تقسیم میشوند.
گروه نخست: نجات یافتگان پس از سوختن در دوزخ به اندازه محدود«ثُمَّ نُنَجّی الّذین اتَّقُوا» .
«از میان آنها، متقیان را نجات میدهیم».
گروه دوم : رد شدگان در آتش برای ابد
«ظالمان را در حالی که زانو درافتاده اند رها میسازیم».
با توجه به این پاسخ، سوال دیگری مطرح میشود و آن اینکه: هرگاه آیه ورود به دوزخ، به حکم آیات ما قبل، مربوط به گنهکاران است، پس جمله نخست «نُنَجّی الّذین اتَّقُوا» چه معنی دارد؟ و اصولاً تقوا چه تناسبی با گنهکاران دارد؟
پاسخ آن این است که
مراد از تقوا در آیه، تقوای نسبی است،
یعنی کسانی از پرستش بت پرهیز نموده اند،
یعنی موحدان از این گروه را پس از ورود به دوزخ و دیدن کیفر، از آتش نجات پیدا میکند،
و مشرکان به طور جاودانه در آنجا میمانند.
بنابراین همه گنهکاران وارد آتش میشوند ولی از میان آنان متقیان (موحدان) پس از اندی نجات پیدا میکند.
و در قرآن، تقوا در مورد تقوای نسبی نیز به کار رفته مثلاً درباره مشرکان میفرماید:
«به موسی گفتیم سراغ ظالمان قوم فرعون برو، وبگو چرا تقوا را پیشه خود نمیسازند یعنی چرا از بت پرستی دست برنمیدارند»(طه/113)
از این مثال روشن میگردد که مراد ز ظالمان در آیه «ونذر الظالمین فیها جثیاً» همان مشرکان است که برای ابد در آتش باقی خواهند ماند،
و ظلم در قرآن در مورد مشرک به کار میرود چنان که میفرماید:«اِنّ الشرک لظلم عَظیم» (لقمان/...).
ازاین بیان نتیجه میگیریم:
میان دو نوع آیات کوچکترین مخالفت نیست.
1.ضمیر «منکم» مربوط به گنهکاران است نه همه انسانها.
2. در میان گنهکاران ، متقیان ، یعنی موحدان گنهکار، نجات پیدا میکنند.
3. ظالمان که همان مشرکانند در دوزخ میمانند.
4. نیکوکاران که قبلاً به آنان وعدهی نیک داده شده است، از مورد آیه خارج میباشند.
از كانال نكات تفسيری آيات
https://b2n.ir/g52506
┏━━🌹💠🌹━━┓
🆔@quranpuyan
┗━━🌹💠🌹━━┛