قران پویان
❇️عظمت آيات آخر سوره 💠‏هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ (۲۲/حشر) 🌱‏او خدايی است كه معبودی جز او نيست، به غيب و شهود آگاه است. او مهربان و بخشنده است. 🔹‏در روايات، برای تلاوت آيات آخر سوره حشر، سفارش بسيار شده و بركات گوناگونی برای آن بيان گرديده كه از جمله آن، بخشيده شدن گناهان و رسيدن به مرز مقام شهيد است. 🔹‏احتمال می‌رود كه انسان در ميان اسمايی كه در اين آيات (۲۲- ۲۴) آمده است، به اسم اعظم دست پيدا كند، زيرا در اين آيات، حدود پانزده و يا با عنايتی، هجده صفت از صفات الهی آمده است كه هر كدام نشانگر كمالات بی انتهای اوست. ‏معبود واقعی، وجودی است كه علم و رحمت و قداست و عزّت و قدرت و عظمت و احاطه كامل را داشته باشد و چون اين صفات مخصوص خداوند است، پس معبودی جز او نيست. ‏در قرآن هر كجا غيب و شهود كنار هم آمده، ابتدا غيب آمده و سپس شهود و اين اشاره است يا به اهميّت آن يا به كثرت موارد آن. ‏🔹يكتايی و يگانگی، اولين و مهم‌ترين اصل در صفات الهی است. «هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ» ‏🔹او كه همه به دنبال اويند، خداست. «هُوَ اللَّهُ» ‏🔹علم خداوند به غيب و شهود يكسان است. «عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ» ‏🔹با اينكه خداوند همه چيز را می‌داند، «عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ» ولی با رحمت با بندگان برخورد می‌كند. اگر علم او بيم‌آور است، رحمت او اميدبخش است و در تربيت، انسان بايد بين بيم و اميد باشد. «الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ» ‏🔹هر موجودی جز خدای يكتا، فاقد علم و رحمت گسترده است. هُوَ ... عالِمُ الْغَيْبِ‌ ... هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ‌ 📚تفسیر نور ༻🍃‌🌸🍃༺ 🆔@quranpuyan
1 مشاهده