. شماره 36 سوره صفحه 24 🔴 از خود! 🔸 وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذابِ"‌165/بقره" 🌱و بعضى از مردم كسانى هستند كه معبودهايى غير از خداوند براى خود برمى‌گزينند و آنها را همچون دوست داشتن خدا، دوست مى‌دارند. امّا آنان كه ايمان دارند، عشقشان به خدا (از عشق مشركان به معبودهاشان) شديدتر است و آنها كه (با پرستش بت به خود) ستم كردند، هنگامى كه عذاب خدا را مشاهده كنند، خواهند دانست كه تمام نيروها، تنها به دست خداست و او داراى عذاب شديد است. 📌در آیات قبل سخن از دلائل وجود خدا و اثبات یگانگى او از طریق نظام آفرینش بود، و در آیات مورد بحث روى سخن متوجه کسانى است که از این دلائل روشن و قاطع چشم پوشیده و در راه شرک و بت پرستى و تعدد خدایان گام نهاده اند، سخن از کسانى است که در مقابل این معبودان پوشالى سر تعظیم فرود آورده و به آنها عشق مى ورزند، عشقى که تنها شایسته خداوند است که منبع همه کمالات و بخشنده همه نعمتها است . نخست مى گوید: ((بعضى از مردم معبودهائى غیر خدا براى خود انتخاب مى کنند)) (و من الناس من یتخذ من دون الله اندادا). 👈نه فقط بتها را معبود خود انتخاب کرده اند بلکه ((آنچنان به آنها عشق مى ورزند که گوئى به خدا عشق مى ورزند)) (یحبونهم کحب الله ).((اما کسانى که ایمان به خدا آورده اند عشق و علاقه بیشترى به او دارند)) (و الذین آمنوا اشد حبا لله ).چرا که آنها مردمى اندیشمند و دانا هستند و هرگز ذات پاک او را که منبع همه کمالات است رها نمى کنند، هر میل و محبتى در برابر عشق خدا در نظرشان بى ارزش و ناچیز است ، اصلا آنها غیر او را شایسته عشق و محبت نمى بینند، جز به خاطر او، و در راه او کار نمى کنند، در دریاى بیکران عشق خدا آنچنان غوطه ورند که على وار مى گویند: فهبنى صبرت على عذابک فکیف اصبر على فراقک !: ((گیرم که بر عذاب تو صبر کنم اما با فراق و دورى تو چه کنم )). 📌اساسا حقیقى همیشه متوجه نوعى از کمال است ، انسان هرگز عاشق عدم و کمبودها نمى شود، بلکه همواره دنبال هستى و کمال مى گردد و به همین دلیل آنکس که هستى و کمالش از همه برتر است از همه کس به عشق ورزیدن سزاوارتر مى باشد. 📌کوتاه سخن اینکه همانطور که آیه فوق مى گوید: 👈عشق و علاقه افراد با ایمان نسبت به خدا از عشق و علاقه بت پرستان به معبودهاى پنداریشان ریشه دارتر و عمیقتر و شدیدتر است . چرا چنین نباشد آیا کسى که واقعیتى را دریافته و به آن عشق مى ورزد با کسى که گرفتار خرافه و تخیل است مى تواند یکسان باشد؟ عشق مؤ منان از عقل و علم و معرفت سرچشمه مى گیرد اما عشق کافران از جهل و خرافه و خیال !. و باز به همین دلیل عشق نخست به هیچ وجه متزلزل نمى گردد ولى عشق مشرکان ثبات و دوامى ندارد. 👈لذا در ادامه آیه مى فرماید: ((این ظالمان هنگامى که عذاب الهى را مشاهده مى کنند و مى دانند که تمام قدرتها به دست خدا است و او داراى مجازات شدید است در آن هنگام متوجه زشتى اعمال خود و بدى عاقبت کارشان مى شوند و اعتراف مى کنند که انسانهاى منحرفى بوده اند (و لو یرى الذین ظلموا اذ یرون العذاب ان القوة لله جمیعا و ان الله شدید العذاب ). 📚تفسیر نمونه ┄═❁🍃 کانالِ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛