📌 وصیّت مرحوم قاضی (۱) 🔹 اين ناچيز گويد: ميرزا علی‌آقای قاضی (رضوان اللّٰه سبحانه وتعالیٰ عليه) وصيّت‌نامه‌ای نوشته‌اند در دو فصل: فصل اوّل راجع به امور دنيوی و ما ترک خودش است، فصل دوّم در بيان اعتقادات و مشرب خودش و (طبق تعبير خودش در آن وصيّت‌نامه) «در امور آخرت» است، و چون اين فصل دوّم حائز اهمّيت بسياری است (زيرا هم عقيده و هم عمل او را نشان می‌دهد)، لذا فصل دوّم را در اين مقام می‌آوریم بتمامه. 🔺 «فصل دوّم در امور آخرت است، و عمدهٔ آنها «توحيد» است؛ خدای تعالی می‌فرمايد: ﴿إنّ اللّه لا يغفر أن يشرك به ویغفر ما دون ذلك لمن يشاء﴾ و اين مطلب حقيقتش به سهولت به دست نمی‌آيد؛ و از اولادهای بنده، کسی تا حال مستعدّ تعليم آن نديده‌ام، و از رفقا هنوز وصیّ امور آخرتی معيّن نکرده است که شما را به پيروی او امر کنم. عجالةً اين شهادت را از بنده تحمّل نماييد: «أشهد أن لا إلٰه إلّا اللّٰه وحده لا شريك له، کما شهد اللّٰه لنفسه وملائکتُه وأولوا العلم من خلقه لا إلٰه إلّا هو العزيز الحکيم إلٰهاً واحداً أحداً صمداً لم يتّخذ صاحبةً ولا ولداً لا شریك له في الوجود ولا في الأُلوهية ولا في العبودية واُشهد اللّٰهَ سبحانه وملائکتَه وأنبياءَه وسماءَه وأرضَه ومن حضرني من خلقه وما يُریٰ وما لا يُریٰ واُشهدکم يا أهلي وإخواني علیٰ هذه الشهادة بل کلّ من قرأ هذا الکتاب وبَلَغَته شهادتي وکفیٰ باللّٰه شهيداً وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله، جاء بالحقّ من عنده وصدّق المرسلين، وأنّ أوصياءه من عترته اثناعشر رجلاً، أوّلهم أميرالمؤمنين عليّ بن أبي طالب وآخرهم الإمام المنتظِر لدولة الحقّ وأنه في هٰذه النشأة حياته حياة جسديّة وأنه سوف يَظهَر ويُظهِر دينَ الحقّ (صلّی اللّٰه عليه وعليهم أجمعين). وأشهد أنّ البعث حقّ والنشور حقّ وکلّ ما جاء به رسول اللّٰه أو قاله أوصياؤه (صلّی اللّٰه عليه وعليهم) حقّ لا ريب فيه، أسأل اللّٰه الموت علی هذه الشهادة وهو حسبنا جميعاً ونعم الوکيل، والحمد للّٰه ربّ العالمين. 🔺 اما وصيّت‌های ديگر، عمدهٔ آنها «نماز» است. نماز را بازاری نکنيد، اوّل وقت به‌جا بياريد، با خضوع و خشوع. اگر نماز را تحفّظ کرديد، همه چيزتان محفوظ می‌ماند، و تسبيحهٔ صدّيقهٔ کبریٰ (سلام اللّٰه عليها) و آية الکرسی در تعقيب نماز، ترک نشود. اين اهمّ واجبات است. 🔺 و در مستحبّات، ترک تعزيه‌داری و زيارت حضرت سيّدالشهداء مسامحةً، ننماييد. و روضهٔ هفتگی ـ و لو دو سه نفر باشد ـ اسباب گشايش امور است، و اگر از اوّل عمر تا آخرش در خدمات آن بزرگوار از تعزيت و زيارت و غيرهما به‌ جا بياريد، هرگز حقّ آن بزرگوار ادا نمی‌شود، و اگر هفتگی ممکن نشد، دههٔ اوّل محرّم ترک نشود. 🔺 ديگر آنکه اگرچه اين حرف‌ها آهن سرد کوبيدن است ولی بر بنده لازم است بگويم: اطاعت والدين، حُسن خلق، ملازمت صدق، موافقت ظاهر با باطن، و ترک خدعه و حيله، و تقدّم در سلام، و نيکويی کردن با هر بَرّ و فاجر، و مگر در جايی که خدا نهی کرده. اينها را که عرض کردم و امثال اينها را مواظبت نماييد! اللّٰه اللّٰه اللّٰه که دل هيچ‌کس را نرنجانيد: تا توانی دلی بدست آور / دل شکستن هنر نمی‌باشد» پايان 📚 اقیانوس علم و معرفت، محمدکریم پارسا، صص ۲۰۱-۱۹۸ 🔹 @rahesavab