برشی از (23) 🔅🔅🔅 📌 لطايف و اشارات ✅ 1 ـ ادب الهي در شروع كار ▪ قرآن كريم، هلاكت ماسواي وجه الله را با چند مَثَل گويا ترسيم كرده است: ✅ 1 ـ (والذين كفروا أعمالهم كسراب بقيعة يحسبه الظَمْآن ماءً حتي إذا جاءه لم يجده شيئاً ووجد الله عنده فَوَفّاه حسابه والله سريع الحساب)[ سوره‌ي نور، آيه‌ي 39. تعبير لطيف اين كريمه «لم يجده شيئاً» است، نه لم يجده شيئاً؛ زيرا لاشي ء، قابل وجدان و يافتن نيست.]. رهگذر تشنه در بيابان، سراب را آب مي پندارد و براي دستيابي به آن مي شتابد، ولي هر چه پيش مي رود به مقصود خود نمي رسد. كافران كه همواره در پي سرابِ باطلند، در هنگام مرگْ در مي يابند كه كارشان از آغاز هدر بوده است، نه اين كه كارهاي آنان سهمي از بقا داشته باشد، ولي در آن هنگام كارشان را نابود كنند. ✅ 2 ـ (وقدمنا إلي ما عملوا من عمل فجعلناه هباءً منثوراً)[ سوره‌ي فرقان، آيه‌ي 23.]. از اعمال تبهكاران در اين آيه‌ي كريمه به «هباء منثور» (ذرّات پراكنده در هوا) ياد شده است؛ زيرا پراكنده شدن ذرات هر چيزي در هوا، مايه‌ي زوال صورت آن چيز است در حالي كه خصوصيت هر چيزي به صورت طبيعي آن است. ✅ 3 ـ (يا أيّها الذين آمنوا لاتبطلوا صدقاتكم بالمنّ والأذي كالّذي ينفق ماله رئاء الناس ولا يؤمن بالله واليوم الآخر فمثله كمثل صفوان عليه تراب فأصابه وابل فتركه صلداً لايقدرون علي شي ء ممّا كسبوا والله لايهدي القوم الكافرين)[ سوره‌ي بقره، آيه‌ي 264.]. اعمال رياكارانِ منكر مبداي و معاد، همانند تخته سنگ لغزاني است كه قشري از خاك آن را پوشانده باشد و باراني درشت قطره بر آن ببارد و در لحظه اي آن را شسته، به صورت سنگي روشن درآورد. ▪ كسي كه ابتر بودن كار خود را در دنيا نمي بيند، همانند تيراندازي است كه در تاريكي شب هدفي را نشانه مي گيرد و به گمان اصابت، شادمان است؛ اما همين كه روز برآمد، مي بيند تير او به هدف و كارش به مقصد نرسيده است. در قيامت كه ظرف ظهور حقايق است، نافرجامي كارهاي باطل ظهور مي كند. 🔹 حاصل اين كه، آنچه با وجه الله پيوندي ندارد هم اكنون ابتر، فاني و هالك است و آنچه براي خداست تا ابد از گزند مرگ مصون است. 🍁🍁🍁 🔅به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببریم. 🆔 @rahighemakhtoom