📌حفظ لسان 📃 ماه [رمضان] که متعلق به خداست، یعنی آثار اسمای حسنای حق در این ماه بیش از ماه های دیگر ظهور می کند، قهراً عروج انسان ها هم در این ماه بیش از ماه های دیگر خواهد بود و تنها انسانی به طرف خدا عروج می کند که طیب باشد، چون ﴿إِلَیهِ یصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّیبُ﴾[1] تا انسان طیب نشد هرگز اهل صعود نیست و طیب شدن هم جز به عمل کردن به احکام و آداب عبادات که یکی از آنها روزه است میسر نیست؛ لذا رسول خدا (علیه آلاف التحیة و الثناء) که این ماه را به عنوان «شهرالله» معرفی کرد، آدابی هم برای این ماه ذکر کرد تا انسان با انجام این احکام و آداب به آن اسرار برسد؛ فرمود در این ماه زبانتان را حفظ کنید، نه تنها روز که روزه هستید! آداب روزه نیست، آداب ماه صیام است! روزه دار موظف است زبانش را حفظ کند بحثی در او نیست، اما وقتی شب فرا رسید آیا باید دهان را باز کند و هر چه خواست بگوید یا در این ماه باید زبان را حفظ کند؟! فرمود «وَ احْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ»؛[2] زبانتان را حفظ کنید، چیزی جز فراگیری علوم الهی، گفتن و شنیدن معارف دین عبادت نیست. اگر انسان توفیقی داشت، جلسهٴ تفسیری داشت، جلسهٴ حدیثی داشت، جلسهٴ احکامی داشت زهی سعادت! نداشت، امر به معروفی، نهی از منکری، تحلیلات مسائل اسلامی و مانند آن؛ نبود، لااقل ذکر. 📃 یکی از بهترین و مهم ترین کتاب های فقه امامیه کتابی است به نام «جواهر» که مؤلف بزرگوارش در طی سی سال این کتاب قیم امامیه را نوشت. در پایان این کتاب این چنین مرقوم فرمود که خدای متعال این چنین مقرر کرد امشب که شب 23 ماه مبارک رمضان است این کتاب را به پایان ببرم. شب بیست و سوم که از تمام شب های ماه مبارک رمضان افضل است، از شب بیست و یکم و از شب نوزدهم هم افضل است، این فقیه نامور مشغول نوشتن کتاب فقه بود که می گوید خدا را شکر می کنم که خدا این چنین مقدر فرمود که در لیلهٴ قدر در شب بیست و سوم این کتاب شریف به پایان بپذیرد. چیزی بالاتر از عالم و آگاه شدن نیست! علم است که زمینه است برای اینکه انسان را به عقل برساند و انسان عاقل آسوده است، هرگز انسان عاقل در عذاب نیست؛ لذا فرمود در این ماه زبانتان را حفظ کنید «وَ احْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ». 📃 امام صادق از پدر بزرگوارش از اجداد کرامش از سیدالشهدا (سلام الله علیه) و سیدالشهدا (سلام الله علیه) هم از امیرالمومنین (علیه السلام) امیرالمومنین هم از رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) چنین نقل می کند که فرمود «مَنْ عَرَفَ اللَّهَ وَ عَظَّمَهُ مَنَعَ فَاهُ‏ مِنَ‏ الْكَلَامِ‏ وَ بَطْنَهُ‏ مِنَ‏ الطَّعَامِ‏ وَ عَفَا نَفْسَهُ بِالصِّیامِ وَ الْقِیامِ»؛[3] حضرت فرمود کسی که خدا را بشناسد مواظب دهان و زبانش هست، دهان را به حرف باطل آلوده نمی کند و هر حرفی را نمی زند. معرفت خدا مستلزم آن است که انسان مواظب دهان باشد و هر حرفی را نزند «مَنْ عَرَفَ اللَّهَ وَ عَظَّمَهُ»؛ کسی که خدا را بشناسد و به عظمتش اعتراف بکند و او را بزرگ بشمارد در پیش خدای عظیم دهان باز نمی کند و هر حرفی را نمی زند «مَنَعَ فَاهُ‏ مِنَ‏ الْكَلَامِ‏ وَ بَطْنَهُ‏ مِنَ‏ الطَّعَامِ‏»؛ دهن را به حرف بد آلوده نمی کند و شکم را هم به غذای حرام آلوده نمی کند. [1]. سوره فاطر, آيه10. .[2]امالي(للصدوق)، ص94. [3]. الكافي(ط ـ الإسلامية)، ج2، ص237. 📚 سخنرانی ماه مبارک رمضان ـ جلسه 9 تاریخ: 1363 @rahighemakhtoom 🖥برای ترویج و تبلیغ و انتشار آموزه های اصیل دینی خالصانه تلاش کنیم. 🍀🍀🍀