🔴 تخصص گرایی ⭕️ ضرورت تخصص گرایی 💠 ایجاد ، یک نیاز واقعی است؛ مثلا رساله های عملیه بزرگانی که 30 یا 40 سال در فقه کار کرده اند، در بسیاری از موارد، عبارات « فیه تامل، فیه تردید، لایخلو من قوه، لایخلو من اشکال و...» دارد، چون آن فقیه فرصت پیدا نکرده تا تحقیق کند. 💠 اگر فرصت پیدا می کرد، بسیاری از این تامل ها و اشکال ها لااقل از دید خودش حل می شد. 💠 اگر اینها تخصصی می شد، کسی که 30 سال وقتش را صرف همه فقه بکند با کسی که 30 سال فقط صرف عبادات کند، قطعا تحقیقش متفاوت است؛ لذا به تعمیق علم کمک می کند. 💠 الان مسائل مستحدثه ای پیدا شده که خیلی احتیاج به تحقیق دارد . بنابراین ما نیاز داریم به تخصص ها و اگر اشکالی پیش بیاید، باید راه حل اشکال را پیدا کنیم. 💠 ترس از اینکه تخصص ها آنقدر گسترش پیدا کند که آدم غرق شود و ارتباطش قطع شود، به نظرم یک مقدار ذهن گرایی است. مرحوم آیت الله مصباح یزدی (ره) خشت اول، شماره ۷، صفحه ۳۵ @rahnameh رهنامه پژوهش