داشتم به اثر اعمال فکر می‌کردم.به اینکه بعضی از رفتارها اثرشان ابد‌مدت هست.برخی از کارها، چه خوب و چه بد، ممکن است تا الی‌الابد در نظام خلقت اثر‌گذار باشد.مثل نقش هدایت‌بخشی یک پیامبر برای هدایت امتش، یا نقش کسانی که دست‌شان را به خون شریف‌ترین انسان‌ها آلوده کردند و زمین را از فیض وجودشان بی‌بهره. رفتارهای بین فردی ما هم همین خصوصیت را دارد.گاهی آزاری کوچک اثری دراز مدت دارد. گاهی دلی می‌شکند و دیگر ترمیم نمی‌شود. زخمی زده می‌شود و ردّش تا آخر عمر باقی می‌ماند. گمان بدی ایجاد می‌شود و اثرش تا مدت‌ها روح انسان را جریحه‌دار می‌کند. داشتم این شعر را از مثنوی می‌خواندم: "ظالمان" مُردند و ماند آن ظلم‌ها... که باعث شد این چند جمله را بنویسم. https://eitaa.com/roznevesht