🚩 حق‌گرایی و سُنت الهی 💎 حضرت امام حسن عسکری عَلَیهِ‌السَّلام در حدیث شریفی به بخشی از سنت‌های الهی پرداخته می‌فرماید: 🔸 ما تَرَكَ الحَقَّ عَزیزٌ إلاّ ذَلَّ؛ 🔹هیچ عزّتمندى، حقّ را فرو نگذاشت و رها نکرد، مگر این كه به ذلّت افتاد. 🔸و لا أخَذَ بِهِ ذَلیلٌ إلاّ عَزَّ؛ 🔹و هیچ ذلیلى، حق را نگرفت و به حق عمل نکرد، مگر این كه عزیز شد. 📖 1. حق‌مداری، عزت آفرین است ممکن نیست کسی، حق‌گرا باشد و ذلیل شود و ممکن نیست کسی، حق را ترک کند و ‌عزیز شود. همان حقیقتی که حضرت امام حسن عسکری عَلَیهِ‌السَّلام فرمود: ما تَرَكَ الحَقَّ عَزیزٌ إلاّ ذَلَّ؛ هیچ عزّتمندى، حقّ را فرو نگذاشت و رها نکرد، مگر این كه به ذلّت افتاد. وَ لا أخَذَ بِهِ ذَلیلٌ إلاّ عَزَّ؛ و هیچ ذلیلى، حق را نگرفت و به حق عمل نکرد، مگر این كه عزیز شد. 📖 2. عزتمندی، حق‌آفرین است آدم‌های عزتمند به اعمال پسندیده روی می‌آورند و از اعمال ناپسند گریزانند و هرگز تن به ذلت نمی‌دهند. حضرت امام علی عَلَیهِ‌السَّلام در حکمت 441 نهج البلاغه می‌فرماید: مَنْ كَرُمَتْ عَلَیهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَیهِ شَهَواتُهُ؛ آن که کرامت نفس دارد، هرگز هرزگی نمی‌کند. در حکمت 297 نهج البلاغه، حضرت امام علی می‌فرماید: مَا زَنَى غَیورٌ قَطُّ؛ آدم غیرتمند هرگز بی‌ناموسی نمی‌کند. حضرت امام علی در حکمت 396 نهج البلاغه می‌فرماید: الْمَنِيَّةُ وَ لَا الدَّنِيَّةُ، وَ التَّقَلُّلُ وَ لَا التَّوَسُّلُ؛ مرگ آری، پستی هرگز مرگ، و به اندك ساختن آری و دست به سوى دیگران دراز كردن هرگز. حضرت امام علی به قصابی که گفت گوشت ببر و فردا پولش را بده فرمود: چرا به تو بگویم صبر كن، به‏ شكمم می‏گویم صبر كند. و یا حضرت امام حسین عَلَیهِ‌السَّلام می‌فرماید: مَوْتٌ في عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَياةٍ في ذُلٍّ، مرگ با عزّت بهتر از زندگی با ذلت است. آدم عزتمند مردن با عزت را بر زندگی‏ با ذلت ترجیح می‌دهد. 📖 3. ذلت پَلَشتی آور است خاری و ذلت پَلَشتی می‌آورد و به همین دلیل آدم‌های خار و ذلیل به هر عمل ناپسند تن می‌دهند و در مقابل از انجام اعمال پسندیده عاجزند. امام هادی عَلَیهِ‌السَّلام در این باره می‌فرماید: مَنْ هانَتْ عَلَیهِ نَفْسُهُ فَلا تَأمَنْ شَرَّهُ؛ از شر آدم بی مقدار در امان مباش. و حضرت امام علی در حکمت 461 می‌فرماید: الْغِیبَةُ جُهْدُ الْعَاجزِ؛ غیبت تلاش افراد ناتوان است. آدم خار و ذلیل غیبت می‌کند. و حضرت امام حسین دروغ را نشانه خاری و زبونی می‌داند و می‌فرماید: اَلصِّدقُ عِزُّ و الکِذبُ عَجزٌ؛ راستی عزت است و دروغگویی از ناتوانی است. حضرت امام علی در حکمت 2 می‌فرماید: أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَه؛ آن كه طمع را شعار خود گرداند، خود را خوار کرده است ، و آن كس که از پريشان‌حالى خويش پرده برداشت، به خاری و ذلت تن داده است و آن كه زبانش بر او فرمانروا شد، خود را حقیر ساخته است. ادامه مطلب در آدرس زیر👇 🌐 https://dla.ir/14000822-2/ #امام_حسن_عسکری #حدیث 📙 ✏️📘 📝 📕 🆔 @safarzadeh_tehrani