انس با صحیفه سجادیه
⬅️ تأملی بر کلمات نورانی حضرت سلام الله علیها در ✅ 📋 [فاطمه (س) چراییِ خاموشی و خیانت انصار را در بارۀ «خلافت» و «فدک» بازگو میکند] أَلَا قَدْ أَرَی أَنْ قَدْ أَخْلَدْتُمْ إلَی الْخَفْضِ،[162] آگاه باشید من چنین می بینم که شما رو به راحتی گذارده اید و عافیت طلب شده اید. وَ أَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ أَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ، کسی را که از همه برای زعامت و اداره امور مسلمین شایسته تر بود دور ساختید قَدْ خَلَوْتُمْ بِالدَّعَةِ،[163] و به تن پروری و آسایش در گوشه خلوت تن دادید وَ نَجَوتُمْ مِنَ الضِّیقِ بِالسِّعَةِ، و از فشار و تنگنای مسئولیت ها به وسعت بی تفاوتی روی آوردید. فَمَجَجْتُمْ[164] ما وَعَیْتُمْ، آری، آنچه را از ایمان و آگاهی در درون داشتید، بیرون افکندید وَ دَسَعْتُمُ الَّذِي تَسَوَّغْتُمْ.[165] و آب گوارایی را که نوشیده بودید، به سختی از گلو برآوردید! فَ (إنْ تَکْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِي الأَرْضِ جَمِیعاً اما فراموش نکنید خداوند می فرماید: «اگر شما و همه مردم روی زمین کافر شوید، فَإنَّ اللهَ لَغَنِيٌّ حَمِیدٌ).[166] (به خدا زیانی نمی رسد، چرا که) خداوند بی نیاز و شایسته ستایش است». أَلَا وَ قَدْ قُلْتُ بدانید و آگاه باشید من آنچه را باید بگویم، گفتم. عَلی مَعْرِفَة مِنِّي بِالْخَذْلَةِ الَّتِي خَامَرَتْکُمْ با این که بخوبی می دانم ترک یاری حق با گوشت و پوست شما آمیخته وَ الْغَدْرَةِ الَّتِي اسْتَشْعَرَتْها قُلُوبُکُمْ، و عهدشکنی، قلب شما را فرا گرفته است. وَ لکِنَّهَا فَیْضَةُ النَّفْسِ، ولی چون قلبم از اندوه پر بود وَ نَفْثَةُ[167] الْغَیْضِ (الْغَیْظِ)، و احساس مسئولیت شدیدی می کردم، وَ خَوْرُ[168]الْقَناةِ،[169] کمی از غم های درونی ام بیرون ریخت وَ بَثَّةُ[170] الصَّدْرِ، و اندوهی که در سینه ام موج می زد، خارج شد وَ تقَدْمِةُ الْحُجَّةِ. تا با شما اتمام حجت کنم و عذری برای احدی باقی نماند، فَدُونَکُمُوهَا اکنون که چنین است این مرکب خلافت و آن فدک، همه از آنِ شما، فَاحْتَقِبُوهَا[171] محکم بچسبید. دَبْرَةَ[172]الظَّهْرِ نَقِیبَةَ (نقبة)[173] الْخُفِّ، ولی بدانید این مرکبی نیست که راه خود را بر آن ادامه دهید؛ پشتش زخم و کف پایش شکسته است! بَاقِیَةَ الْعَارِ،[174] داغ ننگ بر آن خورده مَوْسُومَةً بِغَضَبِ اللهِ وَ شَنَارِ[175] الأَبَدِ، و غضب خداوند علامت آن است و رسوایی ابدی همراه آن مَوْصُولَةً بِنَارِ اللهِ الْمُوقَدَةِ الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَی الأَفْئِدَةَ. و سرانجام به آتش برافروختۀ خشم الهی که از دل ها سر بر می کشد، خواهد پیوست! فَبِعَیْنِ اللهِ مَا تَفْعَلُونَ. فراموش نکنید آنچه را انجام می دهید، در برابر خداست. (وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَب یَنقَلِبُونَ).[176] «آنها که ستم کردند، بزودی می دانند که بازگشتشان به کجاست!» وَ أَنَا ابْنَةُ نَذِیر لَکُمْ بَیْنَ یَدَيْ عَذَاب شَدِید، و من دختر پیامبری هستم که شما را در برابر عذاب شدید انذار کرد، فَاعْمَلُوا (إنَّا عَامِلُونَ * «آنچه از دست شما بر می آید، انجام دهید. ما هم انجام می دهیم وَ انتَظِرُوا إنَّا مُنتَظِرُونَ).[177] و انتظار بکشید، ما هم منتظریم!». [162] آسایش زندگی. [163] راحت و آرامش. [164] «مَجّ» ریختن. [165] از «ساغ الشراب» به سهولت و آسانی نوشیدید. [166] ابراهیم، آیه 8- [167] نفثة المصدور: آه کشیدن از درد سینه. [168] ضعف و سستی. [169] نیزه. [170] نشر و اظهار، غمی که انسان توانایی کتمان آن را ندارد و اظهار می کند. [171] از «حقب» ریسمانی که با آن رحل را به شکم شتر می بندند و آماده سوار شدن می شود. [172] زخمی که در پشت شتر و یا هر مرکبی باشد. [173] نازک شدن پشت پای شتر. [174] عیبی که در معرض زوال نباشد. [175] عیب و عار. [176] شعراء، آیه 227- [177] هود، آیه 121 و 122- ◀️ پایان 👁کانال انس با 🆔 @sahife2
77 مشاهده