#مناجات_سحرگاهی #سحر #نماز_شب ⬅️استاد شهید مرتضی #مطهری ره: 🌹«ما یک سلسله لذّتهاى معنوى داریم که معنویّت ما را بالا مى‌برد. براى کسى که اهل #تهجّد و نماز شب است جزو صادقین و صابرین و #مستغفرین_بالاسحار باشد، نماز شب لذّت و بهجت دارد، آن لذّتى که یک نفر نماز شب خوانِ حقیقى و واقعى از نماز شب خودش مى‌برد، از آن (استغفراللّه ربّى و اتوب و الیه) ها می‌برد، از آن ( #العفو گفتنها) و یاد کردن و دعا کردنهاى حدّاقل چهار مؤمن مى‌برد، و آن لذّتى که از آن ( #یا_ربّ یا ربّ) گفتن‌ها مى‌برد، هیچ وقت یک آدم عیّاش که در کاباره‌ها میگردد، احساس نمی‌کند. لذّت آن نماز شب خوان خیلى عمیقتر، نیرومندتر و نشاط بخشتر است. ولى اگر ما خودمان را غرق در لذّت مادّى دنیا کنیم مثلاً سر شب بنشینیم دور هم و شروع کنیم به گفتن و خندیدن و فرضاً غیبت هم نکنیم که حرام است، صرفاً شوخی‌هاى مباح هم بکنیم و بعد هم سفره را پهن کنیم و آنقدر بخوریم که نفس کشیدن برایمان دشوار شود، بعد مثل یک مرده در رختخواب بیفتیم. آیا در این صورت توفیق پیدا مى‌کنیم که سحر از دو ساعت مانده به طلوع صبح بلند شویم و بعد، از عمق روح خودمان (یا ربّ یا ربّ) بگوییم؟ اساساً بیدار نمى‌شویم و اگر هم شویم مثل مستى که چند جام شراب خورده است، تلو تلو مى‌خوریم. پس اگر انسان بخواهد لذّتهاى معنوى و الهى را در این دنیا درک کند، چاره‌اى ندارد جز این که از لذّتهاى مادّى کسر کند. به خدا قسم لذّتى که یک مرد با ایمان در آن وقت شب که بلند مى‌شود و چشمش مى‌افتد به آسمان پر ستاره و آیات آخر سوره آل عمران را که صداى هستى است و از قلب وجود برخاسته است، مى‌خواند و با هستى هم صدا مى‌شود، احساس می‌کند برابر است با یک عمر لذّت مادّى در این دنیا. یک چنین آدمى، نمی‌تواند مثل ما زندگى کند نمی‌‌تواند سر سفره شام بنشیند در حالى که ظهر غذاهاى سنگین، انواع گوشت‌ها، روغنهاى حیوانى و نباتى، انواع شیرینی‌ها و انواع محرّک اشتهاها را خورده است؛ تازه مقدارى سوپ بخورد تا اشتهایش تحریک شود این روح خود به خود می‌میرد، این آدم نمی‌تواند در نیمه‌هاى شب بلند شود و اگر هم بلند شود نمى‌تواند لذّت ببرد. لهذا کسانى که چنین توفیقاتى داشته اند و ما چنین اشخاصى را دیده ایم به لذّتهاى مادى ای که ما دل بسته ایم هیچ اعتنا ندارند. چه مانعى دارد که من ذکر خیرى از پدر بزرگوار خودم بکنم . از وقتى که یادم مى آید مى دیدم این مرد بزرگ و شریف هیچ وقت نمى گذاشت و نمى گذارد که وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأ خیر بیفتد شام را سر شب مى خورد و سه ساعت از شب گذشته مى خوابد و حداقل دو ساعت به طلوع صبح مانده بیدار مى شود و حداقل قرآنى که تلاوت مى کند یک جزء است ، و با چه فراغت و آرامشى نماز شب مى خواند حالا تقریباً صد سال از عمرش مى گذرد هیچ وقت نمى بینم که یک خواب نا آرام داشته باشد… این ها دل را زنده مى کند، آدمى که مى خواهد از چنین لذّتى بهره مند شود ناچار، از لذّت هاى مادى تخفیف مى دهد تا به آن لذّت عمیق تر الهى برسد.» 📚 منبع: احیاء تفکر اسلامى : 93 – 95، شایان ذکر است که استاد شهید این مطالب را در زمان حیات پدرشان فرموده اند، و ایشان چند سال پیش از شهادت استاد در گذشتند. 👁کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2