❇️ #محتواي_دعا دعای #اول بخش اول در حمد و ستايش خداوند عنوان اين دعا: التحميد الله عز و جل يعني در حمد و ستايش خداوند عزوجل است. اين دعا را امام (ع) با حمد و ستايش خداوند آغاز مي‏کند. و در قالب کلمات و عبارات گوناگون با مضامين عالي و عميق به پرستش معبود خويش مي‏پردازد. و از زبان دعا به بيان معارف الهي پرداخته و اعتقاد و بينش الهي انسان موحد را معرفي مي‏کند. از آنجا که امام معلم الهي انسان در تمامي ابعاد است، لذا دعاي امام نيز کلاس درس توحيد است. امام (ع) دعا را اينگونه آغاز مي‏فرمايند: الحمد لله الاول بلا اول کان قبله و الاخر بلا اخر يکون بعده. ستايش مخصوص خداست که هستي او اول در وجود و مبدء آفرينش است بي‏آنکه آن ذات ازلي را اول و ابتدائي باشد و آخر در وجود است بي‏آنکه آن حقيقت ابدي را آخر و انتهائي باشد. (يعني چون خداوند هستي ذاتي و ازلي و موجود سرمدي ابدي است هستي او اول و آخر ندارد و آغاز و انجام براي او متصور نمي‏باشد) و موجودي قبل از او و بعد از او نمي‏تواند باشد. زيرا خداوند خالق و آفريننده‏ي زمان است و بر قبل و بعد جهان احاطه دارد. سپس در ارتباط با عدم ديدن و مشاهده خداوند به وسيله حواس مي‏فرمايد: قصرت عن رويته ابصار الناظرين، ديده بينندگان از ديدنش قاصر است. زيرا خداوند جسم نبوده و مکان ندارد که کسي بتواند ذات اقدس او را نظاره کند. و آنگاه به آفرينش نظام هستي اشاره نموده و مي‏فرمايد: ابتدع بقدرته الخلق ابتداعا و اخترعهم علي مشيته اختراعا. خداوند جهان آفرينش را بدون نمونه و مثال قبلي به قدرت کامل خويش با اين نظم زيبا بيافريد، سپس آنان را در راه اراده و خواست خويشتن روان گردانيد. جهان آفرينش فعل خداست. و اين همه نقش عجب که بر در و ديوار وجود به يد قدرت و اراده ذات الهي به وجود آمده، نشانه‏ها و آيات هويداي وجود او هستند. و سپس با بيان حاکميت اراده خداوند بر جهان مي‏فرمايد: ثم سلک بهم طريق ارادته و بعثهم في سبيل محبته، سپس آنان را در راه اراده و خواست خويشتن روان گردانيد و در راه محبت و دوستي به خود برانگيخت. نظام آفرينش بر پايه‏ي محبت و عشق و اشتياق حق که در فطرت موجودات به وديعه گذاشته شده است آفريده شده و طبق مشيت الهي در تلاش و حرکت هستند. تنها يک اراده و خواست بر جهان حاکم است و آن اراده و خواست خداوند مي‏باشد. و آنگاه با توجه به اينکه رزق همه‏ي موجودات به يد قدرت خداست اينگونه ادامه مي‏فرمايد: جعل لکل روح منهم قوتا معلوما مقسوما من رزقه، لا ينقص من زاده ناقص، و لا يزيد من نقص منهم زائد، و از رزقي که عطا فرموده براي هر جانداري روزي معلومي قرار داده است، به هر کس از آنان فراخي و فراواني داده، کاهنده‏اي نمي‏کاهد، و هر که را کاسته، افزاينده‏اي نمي‏افزايد (جز خداوند کسي توانا نيست که آن را زياد و کم گرداند). 👈 ادامه دارد .... #محتواي_دعا_اول ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2