❇️ #محتواي_دعا
دعای #بیست_یکم
هنگامي که چيزي او را اندوهگين و خطاها نگرانش ميکرد
عنوان دعا چنين است:
و کان من دعائه عليهالسلام اذا حزنه امر و اهمته الخطايا، از دعاهاي امام (ع) هنگامي که چيزي او را اندوهگين و خطاها نگرانش ميکرد.
حفظ تعادل روحي و رواني انسان و به بيان ديگر امنيت و آرامش و سکون دروني، يکي از اهدافي است که همه در جهت رسيدن به آن تلاش ميکنند. و دعا تامينکنندهي تعادل و امنيت و آرامش در انسان است.
وقتي يک نارسايي اخلاقي و يا مشکل مادي و اقتصادي و معيشتي و يا يک مشکل فردي و اجتماعي به انسان روي ميآورد، آدمي تعادل خويش را براي مدتي به طور شديد يا ضعيف از دست ميدهد. و اين بحرانها درون او را متلاطم ميسازد. در اين حالات دعا بهترين وسيله براي رسيدن به تعادل روحي و رواني است. گرچه عاليترين حالات انسان حالت نيايش و پرستش و اظهار خضوع و خشوع نسبت به معبود ميباشد، اما از اثرات جانبي و موثر دعا نيز در بهبودي نارسائيهاي مختلف نبايد غافل بود، که دعا يکي از بزرگترين و ارزشمندترين نعمتهايي است که خداوند به انسانها ارزاني داشته است.
در اين دعا امام (ع) ابتدا مباحثي از خداشناسي را متناسب با نوع درخواستهايي که ميخواهد به پيشگاه خداوند عرضه کند به ما آموزش ميدهد. لذا با اشاره به دو صفت از صفات خداوند يعني «کافي» و «وافي» ميفرمايد: اللهم يا کافي الفرد الضعيف، و واقي الامر المخوف، خدايا، اي کفايتکنندهي آنکه تنها و ناتوان است، و اي نگهدارنده (بندگان خود) از امر ترسناک،
امام (ع) ابتدا اين باور را به انسان گوشزد ميکند که خداوند وافي و کافي است، و يار و مددکار انسان نيازمند است. تا با قوت قلب خود، را به مشيت الهي بسپارد و زير چتر امنيت خداوند قرار گيرد و با يقين به استجابت دعا به مناجات بپردازد. تقويت مباني اعتقادي و پيدا کردن معرفت نسبت به خداوند جل جلاله، رمز لذت بردن از دعا و نيايش و پرستش اوست.
سپس در فراز ديگري از دعا به ما ميآموزد که چه درخواستهايي را از خداوند داشته باشيم و در اين باره ميفرمايد:
1- لا تجعلني ناسيا لذکرک فيما اوليتني، مرا نسبت به ياد کردن خود در آنچه عطايم کردهاي فراموشکار مگردان،
2- و لا غافلا لاحسانک فيما ابليتني، و به احسانت در آنچه به من بخشيدهاي غافل مساز،
3- و لا آيسا من اجابتک لي و ان ابطات عني، و در برآورده ساختن حاجتم اگر چه به کندي پيش رود نوميدم مفرما،
4- و اجعل ثنائي عليک، و مرا در هر حال به ستايش و نيايش خودت بگمار،
5- و اشعر قلبي تقواک، و شعار دلم را پرهيزکاري از خود بنما (تقوا و ترس از خدا را روش من بگردان)،
6- و استعمل بدني فيما تقبله مني، و بدنم را در آنچه از من ميپذيري (اطاعت و بندگي) به کار گير،
آنگاه راه طي کردن مدارج عرفاني را توسط قلب با دعاهاي مخصوص چنين بيان ميفرمايد:
1- فرغ قلبي لمحبتک، دل مرا براي محبت و دوستي خويش خالي ساز،
2- و اشغله بذکرک، و (قلب مرا) به ياد خودت مشغولش گردان،
3- و انعشه بخوفک و بالوجل منک، و (قلب مرا) به ترس و بيم از خودت بلندمرتبه فرما،
4- و قوه بالرغبه اليک، و (قلبم را) به رغبت به سويت توانا، فرما.
5- و امله الي طاعتک، و (قلب مرا) به فرمانبريت متوجه کن،
6- و اجر به في احب السبل اليک، و (قلبم را) به بهترين راههاي به سوي خود روانه فرما،
7- و ذلله بالرغبه فيما عندک ايام حياتي کلها، و (قلب مرا) در تمام روزهاي زندگيم به خواستن آنچه نزد توست رام نما.
آنگاه در بخشي از فراز آخر دعا ميفرمايد:
و امنن علي بشوق اليک، و به شوق و دلباختگي به خود بر من منت گزار،
محبت، ذکر، رغبت و رام شدن قلب در برابر فرامين الهي و طي مراحل و مدارج سير الي الله از جمله مباحث عميق عرفاني است که امام عارفان، و قرآن مجسم، امام زينالعابدين عليهالسلام در فرازهايي از اين دعاي شريف به ما ميآموزد.
#محتواي_دعا_بیست_یکم
⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2