انس با صحیفه سجادیه
🔹 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ احْجُبْنِي عَنِ السَّرَفِ وَ الازْدِيَادِ ... خدايا! بر محمّد و آلش درود فرست، و مرا از اسراف و زياده خواهى بازدار 🔹 و ‏ قسمت دوم ◀️ فرق اسراف و تبذير در لغت اين است كه: اسراف به معنى خارج شدن از حدّ اعتدال بدون آنكه انسان چيزى را به ظاهر ضايع كرده باشد و يا غذاى خود را آنچنان گران قيمت تهيه كند كه با قيمت آن بتوان عده زيادى را آبرومندانه يارى رساند. امّا تبذير آن است كه مصرف به صورت ريخت و پاش و بى‏رويه باشد، مثل اينكه براى دو نفر ميهمان غذاى ده نفر را تهيه كنيم كه اين عادت بعضى نابخردان است كه به سادگى و كم‏چرب بودن آن ابراز شرمندگى مى‏كنند و باقيمانده را در زباله‏دان مى‏ريزند و به سخاوت خويش افتخار مى‏كنند. مولا اميرمؤمنان عليه السلام كه سرآمد عدالت پيشگان جهان است، آنگاه كه به ايشان گفتند: چرا در تقسيم بيت المال ميان همه مساوات مى‏كنى و شرافت ما را در نظر نمى‏گيرى؟ فرمود: الا وَ انَّ اعْطاءَ الْمالِ فى‏ غَيْرِ حَقِّهِ تَبْذِيرٌ وَ اسْرافٌ وَ هُوَ يَرْفَعُ صاحِبَهُ فى‏ الدُّنْيا وَ يَضَعُهُ فِى الآخِرَةِ وَ يُكْرِمُهُ فِى النَّاسِ وَ يُهينُهُ عِنْدَ اللَّهِ. وَ لَمْ‏يَضَعِ امْرُؤٌ مالَهُ فى‏ غَيْرِ حَقِّهِ وَ لا عِنْدَ غَيْرِ اهْلِهِ الَّا حَرَمَهُ اللَّهُ شُكْرَهُمْ، وَ كانَ لِغَيْرِهِ وُدُّهُمْ فَانْ زَلَّتْ بِهِ النَّعْلُ يَوْماً فَاحْتاجَ الى‏ مَعُونَتِهِمْ فَشَرُّ خَدِينٍ وَ الْامُ خَليلٍ. بدانيد كه پرداخت مال در غير موردش تبذير و اسراف است، و اين كار شخص را در دنيا سربلندى مى‏دهد ولى در آخرت موجب سرشكستگى است، او را در ديده مردم با ارزش اما نزد خداوند خوار مى‏كند. كسى مالش را در برنامه غير حق و نزد غير مستحق صرف نكرد، مگر اينكه خداوند او را از سپاسگزارى همان مردم محروم كرد، و محبّتشان متوجّه غير او گشت، و اگر روزى قدمش بلغزد و به يارى آنان نيازمند شود همان مردم، بدترين دوست و پست‏ترين رفيق خواهند بود. در دنياى امروز كه هزاران كودك و مردمان گرسنه، در انتظار پاره‏اى نان و غذا در صف‏ها مى‏نشينند و براى كاميابى خود مانند بردگان كار مى‏كنند، چگونه بشر به خود اجازه مى‏دهد كه منابع طبيعى و نعمت‏هاى الهى را به هدر دهد و براى رسيدن به شهوات نامحدود خود امكانات و سرمايه‏ها را بى‏حدّ و اندازه مصرف كند. آيا دور ريختن نان و خوراك و مصرف بى‏رويّه آب و برق و گاز و ولخرجى‏هاى خودسرانه كه همه آنها با تلاش‏ها و سرمايه‏هاى مردمى و ملّى يك كشور در حال توسعه به دست مى‏آيد؛ اسراف و تبذير نيست و ما هميشه بايد منتظر بلا و حادثه‏اى سهمگين باشيم تا گروهى در غفلت‏ها نابود شوند و عدّه كمى عبرت بگيرند. بشر بن مروان از امام صادق عليه السلام نقل مى‏كند كه: ما بر حضرت وارد شديم و ايشان دستور داد براى ميهمانانش مقدارى خرماى تازه بياورند، بعضى رطب را مى‏خوردند و هسته آن را به دور مى‏افكندند، حضرت فرمود: اين كار را نكنيد كه اين مصرف بى‏رويّه است؛ خدا فساد را دوست ندارد. «1» پيامبر عزيز اسلام صلى الله عليه و آله از راهى عبور مى‏كرد، يكى از يارانش به نام سعد مشغول وضو گرفتن بود و آب زياد بر اعضايش مى‏ريخت، حضرت فرمود: چرا اسراف مى‏كنى اى سعد! عرض كرد: آيا در آب وضو نيز اسراف است؟ حضرت فرمود: بله، هر چند در كنار نهر آب باشى دعای ام ◀️ کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
175 مشاهده