eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5.1هزار دنبال‌کننده
17.1هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
1 9 ✳️ ميانه روى ثروت خيز و زياده روى هلاك‏انگيز است. امام سجّاد عليه السلام فرمود: لِيُنفِقِ الرَّجُلُ بِالْقَصْدِ وَ بُلْغَةِ الْكَفافِ، وَ يُقَدِّمْ مِنْهُ الْفَضْلَ لآِخِرَتِهِ، فَإنَّ ذلِكَ أبْقى لِلنِّعْمَةِ، وَ أقْرَبُ إلَى الْمَزيدِ مِنَ اللَّهِ وَ أنْفَعُ فِى الْعافِيَةِ. مرد بايد به اندازه و به اقتصاد خرج كند و زيادى مال را براى آخرت فرستد كه اين روش نعمت را پايدارتر مى‏سازد و به افزوده شدن از جانب خداى تعالى نزديك‏تر و به عافيت نافع‏تر است. امام صادق عليه السلام فرمود: إنَّ الْقَصْدَ أمْرٌ يُحِبُّهُ اللَّهُ، وَ إنَّ السَّرَفَ أمْرٌ يُبْغِضُهُ اللَّهُ، حَتّى‏ طَرْحَكَ النَّواةَ فَإنَّها تَصْلَحُ لِشَى‏ءٍ، وَ حَتّى صَبَّكَ فَضْلَ شَرابِكَ خداوند ميانه‏روى را دوست و اسراف را دشمن دارد، حتى دورانداختن هسته خرما را كه آنهم به كار مى‏آيد و حتى دور ريختن زيادتى آب آشاميدنى را. و نيز آن حضرت به عُبيد فرمود: يا عُبَيْدُ إنَّ السَّرَفَ يُورِثُ الْفَقْرَ، وَ إنَّ الْقَصْدَ يُورِثُ الْغَناءَ. اسراف فقر مى‏آورد و ميانه‏روى بى‏نيازى و توانگرى. «انسان در معيشت و مال دنيا نبايد به بالاتر از خود نگاه كند بلكه به پست‏تر از خود بنگرد كه شيطان نظر هر كسى را در امر دنيا به بالاتر از خود متوجّه مى‏سازد و به او مى‏گويد در طلب دنيا كوتاهى و سستى مكن كه مالداران تنعّم و خوشگذرانى مى‏كنند و خوراك‏هاى لذيذ مى‏خورند و جامه‏هاى نيكو مى‏پوشند؛ و در كار دين چشم آدمى را به پست‏تر از خود مى‏گشايد و مى‏گويد: چرا بر خود تنگ و سخت مى‏گيرى و اين قدر از خدا مى‏ترسى و حال آن كه فلان از تو عالم‏تر است و از خدا نمى‏ترسد.» «2» سفارش پيامبر صلى الله عليه و آله درباره حرص‏ ابوذر فرمود: خليل من، رسول اللَّه مرا سفارش كرد كه در امر دنيا به پايين‏تر از خود بنگرم نه به بالاتر از خود. إذا نَظَرَ أحَدُكُمْ إلى مَنْ فَضَّلَهُ اللَّهُ تَعالى عَلَيْهِ فِى الْمالِ وَ الْخَلْقِ، فَلَيَنْظُرْ إلى مَنْ هُوَ أسْفَلَ مِنْهُ مِمَّن فَضَّلَ عَليْه. وقتى يكى از شما به كسى مى‏نگرد كه خداوند در مال و جمال وى را برترى داده، بايد به پست‏تر از خود نيز نگاه كند. در هر صورت حرص ورزى به مال، شهوت، مقام، نتيجه‏اى جز هلاكت دنيا و آخرت ندارد و اين حقيقتى است كه علم و تجربه و تاريخ ثابت كرده است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 355 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
7 ‏ 2 4 ✳️ در اجتماع آلوده غرب كه وجدان و انصاف و عواطف انسانى و احساسات ملكوتى در آتش شهوات آزاد سوخته، پسر و دختر با هم، ولى بدون آن كه دلبستگى دائمى نسبت به هم در فكرشان خطور كند، آميزش مى‌كنند. در چنين حالت پستى كه حتى حيوانات از آن ابا دارند، بايد به خدا پناه ببريم. در جهان حيوانات روابط نر و ماده تنها بر پايه شهوت نيست، عوامل فطرى ديگر هم وجود دارد كه ميان آنها ايجاد انس و الفت مى‌كند. آيا غرب منحلّ و منحط حاضر است كه بر خود گواهى دهد كه به قدرى شرافت انسانى را تنزّل داده كه در موضوع عواطف از كبوتر و ميمون نيز پست‌تر گرديده است؟! اين همه حوادث انتحار جوانان و هيجانات روحى و بيمارى‌هاى عصبى كه دكان روانشناسان را رونق بخشيده است از چيست؟ آيا اينها دليل نيست كه نظام بى‌بند و بار مادى، با فطرت هماهنگ نبوده و همواره بر خلاف طبايع و سنن اصيل انسانى قدم برمى‌دارد؟! مرد به زن احتياج دارد و زن نيز نيازمند به مرد است، ولى اين احتياج تنها به خاطر رفع غريزه شهوت نبوده، بلكه هر يك از آن دو تحت «احساساتى» از قبيل انس و دوستى و همزيستى قرار گرفته و به سوى يكديگر كشيده مى‌شوند. مرد نمى‌تواند شكل كامل اين احساسات را در وجود مردى ديگر بيابد و نه زنى در وجود زن ديگر. همچنين نمى‌توان با اضطراب و هيجان، آنها را در ميان كوچه و خيابان تأمين كرد. آخر چگونه دو نفر رهگذر كه پس از جدايى همديگر را ديگر نخواهند ديد ميانشان دوستى عميق برقرار مى‌شود؟ دو شخصى كه مانند دو قطار هستند كه فقط در وسط راه از پهلوى هم عبور مى‌كنند چگونه با هم انيس و يار مى‌گردند! احساسات لطيفى كه از درون روان فرد مى‌جوشد، بايد در فضايى آرام و مكانى ثابت و مستقر به جريان افتد، وگرنه آتش غريزه آن چنان تند و شعله‌ور مى‌شود كه با وجود هرگونه وسايل زندگى و سامان وضع اقتصادى، باز انسان ناراحت و ناراضى و مضطرب خواهد بود. زن و مرد نيازمند به ايجاد تفاهم و داشتن هماهنگى در بين خود هستند، تا با تبادل مشاعر و عواطف به همديگر كمك كنند و راز موفّقيت خويش را در تكاپوى زندگى به دست آورند. هميشه كليد حلّ مشكلات به دست دو قلب پيوسته به هم سپرده شده است. انسان مجرّد كه از مجانست و همزيستى عاطفى كناره گرفته است‌ هرگز از زندگى بهره درستى ندارد. اينها واقعيت‌هايى است كه گاهى قوه خيال، مصاديق آن را به قالب شعر مى‌ريزد، ولى آنها در حقيقت شعر نيستند، حقايق علمى‌اند كه در ادوار مختلف زندگانى بشر همواره مورد تأييد و گواهى انسان‌ها بوده‌اند. بنابراين ثابت شد كه استقرار عواطف يكى از مهم‌ترين نيازمندى‌هاى روانى زن و مرد است و تمام لذايذ بدنى و شؤون آزادى در امر اقتصاد نمى‌تواند جايگزين آن گردد. همچنين در اين راه خطرناكى كه دنياى غرب ديوانه‌وار به آن افتاده و اطرافش را امواج پرخروش ناكامى‌ها و رنج‌ها فراگرفته است، ممكن نيست كه قرار عاطفى عايد انسان گردد. عواطف فقط در محيط خانواده به آرامش مى‌گرايد، ولى اينان زندگى خود را در خيابان و معابر گذرانده و حتى با ازدواج نيز نتوانسته‌اند خود را از اين سرگردانى و دلهره رها سازند. اين بود نتيجه طبيعى براى هر نظامى كه هدف خود را فقط لذت بردن از مظاهر شهوى قرار مى‌دهد. بشر هيچ‌گاه تمام اوصاف مطلوب خود را در وجود يار نمى‌يابد و قهراً افراد ديگرى نيز با او تماس پيدا مى‌كند كه اوصاف زنده‌تر و جلوه‌هاى فريبنده‌ترى دارند. اگر زن و شوهر به هم قانع نباشند و تمام مشاعر و احساسات خود را وقف يكديگر ننمايند، هرگز در زندگى زناشويى خوشبخت نمى‌شوند. شيوع امراض عصبى و روانى در اين ميدان بى‌بند و بارى به اندازه‌اى است كه تاكنون بشريت به اين وضع مخوف نرسيده، حتى در آن دوران كه در جنگل و غار به سر مى‌برد!» 👈 این مبحث مهم ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
12 ✳️ فرهنگ الهى چه در برنامه‌هاى مادى و چه معنوى با تحمّل مشقّت‌هاى طاقت فرسا كه كارگاه وجود انسان را به سرعت از كار بيندازد به شدت مخالف است. هيچ نيازى نيست كه انسان براى آبادى آخرت آن چنان خود را به زحمت و رنج عبادت شبانه‌روزى دچار كند به طورى كه دنيايش تباه و معيشتش فاسد گردد و حرام است كه تمام وقت را جهت ثروت و مال و به چنگ آوردن دنيا مصرف كرد، در حدّى كه آخرت از دست برود و داغ ننگ شقاوت ابدى به پيشانى جان بخورد. اقتصاد و عدالت را بايد در دو زمينه مادى و معنوى، البته برابر با دستورهاى حضرت محبوب رعايت كرد. حضرت باقر (عليه السلام) مى‌فرمايد: إنَّ اللَّهَ بَرَّأَ مُحَمَّداً (صلى الله عليه و آله) مِنْ ثَلاثٍ: أنْ يَتَقَوَّلَ عَلَى‌اللَّهِ، أوْ يَنْطِقَ عَنْ هَواهُ، أوْ يَتَكَلَّفَ. خداوند متعال، محمد (صلى الله عليه و آله) را از سه چيز سالم و پاك نگه داشت: از نسبت دادن برنامه‌اى به حضرت حق، از سخن گفتن از روى هواى نفس و از به مشقّت انداختن خويش. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) فرمودند: نَحْنُ مَعاشِرَ الأْنْبِياءِ وَ الأْوْلِياءِ بُرآءُ مِنَ التَّكَلُّفِ. ما گروه انبيا و اولياى الهى از تكلّف ومشقّت بى‌قاعده بيزاريم. در دعاهاى اسلامى آمده: وَارْحَمْنى أنْ أتَكَلَّفَ ما لا يَعْنينى به من رحمت آر، از اين كه خود را در امورى كه به سودم نيست به مشقّت بيندازم. اميرالمؤمنين (عليه السلام) مى‌فرمايد: إنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَيْكُمْ فَرائِضَ فَلا تُضَيِّعُوها، وَ حَدَّ لَكُمْ حُدُوداً فَلا تَعْتَدُوها، وَ نَهاكُمْ عَنْ أشْياءَ فَلا تَنْتَهِكُوها، وَ سَكَتَ لَكُمْ عَنْ أشْياءَ وَ لَمْ يَدَعْها نِسْياناً فَلا تَتَكَلَّفُوها. خداوند بر شما واجب نموده واجبات شرعيه را، پس آنها را ضايع مكنيد و معيّن نموده حدودى پس از آنها تجاوز ننماييد و شما را از چيزهايى بازداشته‌ پس پرده حرمت آنها را ندريد و براى شما از چيزهايى خاموشى گزيده و آنها را از روى نسيان ترك نفرموده، پس در به دست آوردن آن خود را به مشقّت نيندازيد. امام صادق (عليه السلام) فرمود: لا تُكْرِهُوا إلى أنْفُسِكُمُ الْعِبادَةَ. عبادات را نزد خود ناخوشايند مداريد. از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) است: يا عَلِىُّ، إنَّ هذَا الدّينَ مَتينٌ فَأوْغِلْ فيهِ بِرِفْقٍ وَ لا تُبَغِّضْ إلى نَفْسِكَ عِبادَةَ رَبِّكَ. يا على! به حقيقت كه اين دين متين و محكم و استوار است، با مدارا در آن وارد شو و عبادت حضرت حق را مبغوض خويش مگردان. مشقّت بيهوده و بى جا در امور دينى روا نيست و قرآن و روايات از آن نهى مى‌كنند به طريق اولى در امور دنيويّه جايز نمى‌باشد. در هر صورت مؤمن نبايد بر خود و بر ديگران بار سنگين و مبدأ و منشأ كلفت و سختى باشد. دلا سود عالم زيانى نيرزدهماى سپهر استخوانى نيرزدبر اين خوان هر روزه اين قرص زرّين‌برِ اهل معنى به نانى نيرزدچو فانى است گلدسته باغ گيتى‌به نوباوه بوستانى نيرزدچراغى كز او شمع مجلس فروزدبه درد دل دودمانى نيرزدزبان دركش از كار عالم كه عالم‌به آمد شد ترجمانى نيرزد به قاف بقا آشيان كن چو عنقاكه اين خاكدان آشيانى نيرزدزمانى بيا تا دمى خوش برآريم‌كه بى ما زمانه زمانى نيرزدبرافروز شمع دل از آتش عشق‌كه شمع خرد شمعدانى نيرزدچو خواجو گر اهل دلى جان برافشان‌چه يارى بود كاو به جانى نيرزد (خواجوى كرمانى) 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
17-18 قسمت 1 ✳️ نازيدن به خود و مباهات نمودن به خويش به خاطر ثروت و مال، در مقابل كوچك شمردن تهيدستان و نيازمندان، حالت بسيار بدى است كه گروهى از مردم در تاريخ حيات به آن دچار بوده و اكنون هم به آن دچارند. اين كوردلان غفلت زده و اين فراموشكاران بدبخت، به چيزى مى‌نازند كه در گذشته عمرشان از آن تهيدست بوده و در آينده از زمانشان نيز از آن تهيدست مى‌گردند. اينان به چيزى فخر مى‌نمايند كه اگر در عدالت به دست نيايد و به اقتصاد و قسط و برابر با قوانين الهى خرج نشود، محصولى جز حسرت ابدى و عذاب دائمى‌ و هميشگى نخواهد داشت: ﴿وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ * يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ۖ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ ﴾ و كسانى را كه طلا و نقره مى‌اندوزند و آن را در راه خدا هزينه نمى‌كنند، به عذاب دردناكى مژده ده.* روزى كه آن اندوخته‌ها را در آتش دوزخ به شدّت گرما دهند و پيشانى و پهلو و پشتشان را به آن داغ كنند [و به آنان نهيب زنند] اين است ثروتى كه براى خود اندوختيد، پس كيفر خود را بچشيد. اينان به چيزى مى‌نازند كه قدرت بهره‌گيرى از همه آن را ندارند و جز خورد و خوراك و پوشاك و مركب و مسكن و عيش و نوش محدود سودى نصيب آنان از ثروت اندوخته نمى‌گردد، علاوه بر اين به خاطر غرور و نخوتشان نسبت به مال كه نمى‌گذارد مقدار لازم آن را در راه خداوند خرج كنند، آخرتشان بر باد مى‌رود و حاصلى براى آنان بجاى نمى‌ماند. ﴿مَنْ كانَ يُريدُ حَرْثَ الآْخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فى حَرْثِهِ وَ مَنْ كانَ يُريدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها و ما لَهُ فِى الآْخِرَةِ مِنْ نَصيبٍ﴾ كسى كه زراعت آخرت را بخواهد، بر زراعتش مى‌افزاييم و كسى كه زراعت دنيا را بخواهد، اندكى از آن را به او مى‌دهيم، ولى او را در آخرت هيچ بهره و نصيبى نيست. اينان به چيزى مى‌بالند و بر عنصرى فخر مى‌نمايند و بر مادّه‌اى دل خوش‌ مى‌كنند و به خاطر آن بر ديگران كبر مى‌ورزند و عدّه‌اى را خوار مى‌شمارند كه با حادثه‌اى چون سيل، طوفان، جنگ، آتش سوزى و سرانجام با مرگ از دست مى‌رود. اينان به چيزى مى‌نازند كه اگر با آن صحيح برخورد نشود مورّث بخل، حسد، حرص، طمع، كبر، غرور و نخوت است و اين همه، حالات پليد و آلوده‌اى است كه در هر كس ظهور نمايد از ديد محبت حضرت حق مى‌افتد و جناب او با وى دشمن مى‌شود. اينان به چيزى دل‌خوشند كه از نظر حضرت حق ارزش آن را ندارد كه به آن دلخوش شوند و با از دست رفتنش به غم و غصه فرو روند. اينان هماهنگ و تابع كسى هستند كه قرآن مجيد وى را سمبل جمع ثروت و بخل و كبر و خودبينى و فخر فروشى مى‌شناسد و او را مستحق عذاب اليم حضرت جبّار مى‌داند. 👈 این مبحث ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
❇️ برادران و خواهران عزیز! مسئله ‌ی اقتصاد، مسئله‌ی اولویّت‌دار کشور است؛ این مسئله در رأس اولویّتهای فوری کشور قرار دارد اولویّت امروز ملّت ایران، مسئله‌ی است و توجّه کنید که اولویّت دشمن هم مسئله‌ی اقتصادی است؛ یعنی امروز دشمنان جمهوری اسلامی برای اینکه بتوانند اهداف خودشان را در مورد ایران و ایرانی و جمهوری اسلامی محقّق کنند، دنبال راهکارهای اقتصادی، و یا به تعبیر درست‌تر، دنبال ضربه‌زدن اقتصادی به ملّت ایرانند. هدف دشمن این است که بتواند با فشار اقتصادی، ملّت ایران را نسبت به نظام اسلامی و جمهوری اسلامی دلسرد و دلزده کند و بین ملّت ایران و نظام اسلامی فاصله بیندازد و هدفهای خودش را از این راه دنبال کند. امام سجّاد (علیه‌الصّلاةوالسّلام) در دعا به خدای متعال عرض میکنند: 🙏و نَعوذُ بِکَ مِن تَناوُلِ الاِسرافِ وَ مِن فِقدانِ الکَفاف؛ این نشان‌دهنده‌ی اهمّیّت مسئله‌ی اقتصادی است که امام سجّاد از خدای متعال درخواست میکند و به خدای متعال پناه میبرد. از و از اینکه منابع معیشتی، به قدر کافی در اختیار مردم وجود نداشته باشد ، این نشان‌دهنده‌ ی اهمّیّت مسئله‌ ی است. ۱۳۹۶/۰۱/۰۱ 👤 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
امام سجاد (ع) در جمله‏ ى اول دعا، كلمه‏ى را به كار برده است و معناى آن در لغت عرب، و است. الاقتصاد من القصد بمعنى العدل و هو التوسط فى الامور بين الافراط و التفريط. اقتصاد از ماده‏ى «قصد» است، به معناى «» و آن عبارت از توسط در امور مختلف بين و است.
كلمه‏ى «» در روايات ائمه عليهم‏السلام آمده ، اما آن را در امور مالى فقط محصور ننموده‏اند، بلكه گاهى در امر مالی به كار برده‏اند و گاه در امر عبادت. *از وصاياى اميرالمومنين در بستر مرگ به فرزندش حضرت مجتبى اين بود كه: و اقتصد يا بنى فى معيشتك، و اقتصد فى عبادتك و عليك فيها بالامر الدائم الذى تطيقه. فرزند! در امر معيشت، مقتصد و ميانه‏رو باش و در عبادتت نيز ميانه‏رو، و بر تو باد در امر عبادت به اندازه‏اى عمل كنى كه هميشه توان انجام آن را داشته باشى.
مرحوم رضوان الله تعالى عليه در كتاب كافى بابى باز نموده تحت عنوان « الاقتصاد فى العباده» در عبادت! و روايات مربوط به اين امر را در آن باب آورده است
و ميانه‏روى در امور مالى و اجتناب از افراط و تفريط از جمله‏ى تعاليم شرع مقدس و مورد تاكيد اولياى گرامى اسلام است و چون اين امر مبتلا به عموم مردم است *على (ع) فرموده: اذا اراد الله بعبد خيرا الهمه الاقتصاد و حسن التدبير و جنبه سوء التدبير و الاسراف. وقتى خداوند درباره‏ى بنده‏ اى اراده‏ى خير نمايد، اقتصاد و حسن تدبير معاش را به وى الهام مى‏كند و او را از سوء تدبير و زياده‏روى و اسراف بركنارش مى‏دارد. در اين روايت، اقتصاد و حسن تدبير در امر معاش آنقدر رفيع و بلندپايه معرفى شده كه حضرت بارى تعالى آن را به بندگانى كه درباره‏ى آنها اراده‏ى خير فرموده است، الهام مى‏نمايد.
خطبه‏ ( ) ، از خطب معروف على (ع) است. امام در اين خطبه اوصاف متقين را بيان نموده، از آن جمله فرموده است: و ملبسهم الاقتصاد. متقین و جامه ‏اى را كه مى‏پوشند، بر وفق و در حد ‏روى است، نه لباسى در بر مى‏كنند كه آنان را به گروه مترف و ثروتمندان گناهكار ملحق كند و موجب بغض تهيدستان و افراد بى‏بضاعت گردند و نه لباسى در بر مى‏كنند كه مردم آنان را افرادى پست و دنى الطبع به حساب آورند و مورد تحقيرشان قرار دهند.
«سداد»ازماده «سد»به معنای محکم و استوار است. با توجه به عبارت قبل«ومتعنی بالاقتصاد»بیان شد«»دراینجا به معنای صراط مستقیم و پیروی از امام معصوم علیه السلام است.بنابراین«اهل سداد»پیروان واقعی امام هستند،کسانی که راه صحیح را یافته اندو در مسیرشان استوارند. به فرموده قرآن کریم،قول سدید،نتیجه تقوی الهی وعمل صالح،ثمره قول سدید است. آیه ۹سوره مبارکه نساء«فلیتقواالله ولیقولوا قولا سدیدا»و در سوره مبارکه احزاب آیه۷۰-۷۱ «....اتقواالله وقولوا قولا سدیداً یصلح لکم اعمالکم و یغفرلکم ذنوبکم» توجه داشته باشیم که اهل سداد بودن،آسان نیست ،تقوی و صبوری می طلبند.خود نگه داشتن در برابر آنچه خداوند دوست ندارد و صبر درآنچه نهی کرده است.یعنی انگیزه فقط رضای خداوند باشد. مثلاً اگر کسی غیبت کند« اهل سداد» نیست هرچند راست بگوید. یکی از مشکلات امروز در جامعه و اهل رسانه،همین است که خود را موظف به قول سدید نمی دانند و زمینه ساز جنگ روانی_شناختی می شوند...وضع همین می شود که می بینید. خلاصه اینکه «اهل سداد»بودن،ظرفیت می خواهد،ایمان قوی و تقوایی استوار می طلبد و اگر چنین شد «خداوند کارهای شمارادرست می کند و گناهان تان را می بخشد»
يكى از عواملى كه می‏تواند موجب تنگى معاش گردد، ‏رو ى در صرف مال در موقع تمكن و مالدار ى است. در روايات تاكيد شده است كه مسلمانان همواره و را مورد توجه قرار دهند و عملا آن را رعايت كنند، خواه مالدار و غنى باشند، خواه كم‏ بضاعت و فقير. *على (علیه السلام) فرموده: من اقتصد فى الغنى و الفقر فقد استعد لنوائب الدهر كسى كه در غنى و فقر ميانه‏ رو و مقتصد است با اين عمل، خويشتن را برا ى مصائب و سختيها ى روزگار مهيا می‏نمايد. *نبى اكرم (ص) فرمود: ثلاث منجيات: خشيه الله فى السر و العلانيه، و القصد فى الغنى و الفقر، و العدل فى الرضا و الغضب. سه چيز نجات‏ بخش است: اول، از خداوند در پنهان و آشكار، دوم ميانه‏ رو ى در ايام ثروتمندى و فقر، سوم، رعايت عدل و حق در حال رضا و خشم. *امام موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: ضمنت لمن اقتصد ان لايفتقر ضمانت می‏كنم برا ى كسى كه در صرف مال مقتصد و ميانه‏ رو باشد، گرفتار فقر و تهيدستى نشود.