انس با صحیفه سجادیه
در ذیل شرح بند 16 دعای چهارم صحیفه سجادیه معانی 12 🔴 31- الذارى‏ ذارى به معناى خالق است. در «توحيد» شيخ صدوق است: آراستگى عبد به حقيقت اين اسم به اين است كه: حقيقتاً خود را مخلوق و بنده خالق بداند و در مقام عبوديّت و بندگى نسبت به خالق خود به هيچ عنوان فرو گذارى نكند، كه تنها و تنها حضرت او مستحقّ عبادت است و بس، كه خالق هستى را بر عهده مخلوقْ حقّ ولايت، حقّ اطاعت، حقّ ربوبيّت، حقّ مالكيّت و حقّ عبوديّت است. 🔴 32- الرزّاق‏ رزق و روزى را او آفريده و او آن را به موجودات زنده مى‏رساند، و آن وجود مقدّس است كه وسايل بهره‏گيرى از روزى را براى صاحبان حيات آماده مى‏كند. رزقى كه حضرت حق براى بندگان آماده كرده است دو رزق است: رزق ظاهرى و مادّى براى ابدان، و رزق باطنى و روحى براى قلوب. رزق مادّى، سبزيجات و ميوه‏جات و حبوبات و گوشت حيوانات حلال گوشت است. رزق معنوى و باطنى، علوم و اسرار است كه در قرآن مجيد و سخنان انبيا و ائمّه‏ منعكس است و آن را با رزق مادّى هيچ نسبت نيست؛ زيرا حيات ابد و نامحدود به رزق باطنى است و حيات محدود و معلوم به رزق مادّى مى‏باشد. متولّى و بانى هر دو رزق خداست، چيزى كه هست براى هر كس كه قابليّت دارد بسط مى‏دهد و براى آن كه قابليّت نشان ندهد بسط نمى‏دهد. عبد بايد مظهر اسم رزّاق باشد، به اين معنا كه خود را در رساندن رزق حق به عباد و بندگان واسطه نمايد و اين واسطه بودن را در هر دو نوع رزق رعايت كرده و غنيمت بداند. در حديث آمده: أيْدِى الْعِبادِ خَزايِنُ المَلِكُ الجَواد. دست‏هاى بندگان، خزائن خداى بخشنده است. و كسى را نمى‏رسد كه درِ خزاين حق را به روى نيازمندان و محتاجان ببندد. بايد دست را خزينه روزى مادّى و زبان را خزينه روزى معنوى قرار داد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 32 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
52 مشاهده