در ذیل شرح بند 16 دعای چهارم صحیفه سجادیه معانی 22 🔴 60- او بدون كمك‏گيرى و استعانت از چيزى داراى قدرت است و قدرت حضرتش قدرت تامّه و قدرت بى‏نهايت در بى‏نهايت است. عبد را بايد از اين مفهوم آن چنان نصيب باشد كه در عبادت، تحصيل علم، به دست آوردن فضايل و كمالات و خدمت به عباد حضرت حق در كمال قوّت و قدرت ديده شود. 🔴 61- حضرتش اجابت كننده دعا و درخواست بندگان است، چنانكه در قرآن مجيد آمده: فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ يقيناً من نزديكم، دعاى دعا كننده را زمانى كه مرا بخواند اجابت مى‏كنم. بين او و مخلوقاتش حجاب راه و مسافت و مفارقت وجود ندارد، او ناظر به همه چيز و عالم به كلّ شى‏ء و همراه كلّ شى‏ء است، قريب به موجودات است بدون مماسيّت، و جداى از آنهاست بدون راه و مسافت، تقرّب به حضرتش نه از جهت مكان و مسافت و طريق است، كه عبد اگر بخواهد از اين معنا حظّ و نصيب و قسمت داشته باشد بايد از جهت طاعت و حُسن عبادت و اخلاق حسنه به او تقرّب جويد. 🔴 62- آن جناب وجود مبارك و مقدّسى است كه تمام موجودات هستى قائم به وجود او هستند، براى اشيا وجود و دوام وجودى جز به او متصوّر نيست، كه قوام حضرت او به ذات خود و قوام كلّ شى‏ء به جناب اوست. عبد در تمام امورش به هر اندازه از غير حق بى‏نياز شود، از مفهوم اين صفت بهره گرفته و مظهر اين حقيقت شده است. 🔴 63- براى لغت قابض معانى متعددى است: 1- مالكيّت، چنانكه در قرآن مجيد آمده است: وَالْأَرْضُ جَمِيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ در حالى كه زمين در روز قيامت يكسره در قبضه قدرت اوست. 2- فنا كردن شى‏ء، چنانكه درباره ميّت مى‏گويند: خداوندش قبض روح كرد، و در قرآن مجيد آمده: ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَليلًا* ثُمَّ قَبَضناهُ إلَينا قَبْضاً يَسيراً آن گاه خورشيد را براى [شناختن‏] آن سايه، راهنما [ى انسان‏ها] قرار داديم.* سپس آن را [با بلند شدن آفتاب‏] اندك اندك به سوى خود باز مى‏گيريم. 3- انداختن حجاب بر قلبى كه لياقت گيرندگى فيوضات الهيّه و معارف ملكوتيّه را از دست داده، تا جايى كه آن قلب به قلب ضيِّق حَرِج و قلب قاسيه و قلب مريض وصف شود. 👈 ادامه دارد .... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 52 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2