‏ 2 3 ✳️ نفس است كه بايد هميشه در جريان سود و زيان اعمال خود باشد و هر روز به حساب خود برسد و ببيند كه براى فرداى خود چه فرستاده است: *وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ» «حشر 18» بايد با تأمل بنگرد كه براى فرداى خود چه چيزى پيش فرستاده است. نفس است كه در گرو كرده‏هاى خويش است: *كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهينَةٌ» «مدثر 38» هر كسى در گرو دست‏آورده‏هاى خويش است. نفس است كه بايد به خاطر رستگارى خود، بخل ورزيدن را در تمام امور مثبته از خود دور سازد: *وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَاولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» «2تغابن 16» و كسانى كه خود را از بخل و حرص بازدارند آنان رستگارند. و بالأخره نفس است كه هرگاه در ايمان به خداوند و رسول او به درجه اطمينان رسيد و مطابق كتاب خدا، پاكى را پيشه خود ساخت و در هر كارى رضاى حضرت معبود را طلب نمود، مى‏تواند خطاب خداوند را نسبت به خود بشنود: *يا ايَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ* ارْجِعى الى‏ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً* فَادْخُلى فى عِبادى* وَ ادْخُلى جَنَّتى» «فجر 27» اى جان آرام گرفته و اطمينان يافته!* به سوى پروردگارت در حالى كه از او خشنودى و او هم از تو خشنود است، باز گرد.* پس در ميان بندگانم درآى* و در بهشتم وارد شو. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 357 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2