برنامه ی 14 1 علیه السلام 2 ✳️ راستى چقدر عجيب است مردى كه آن همه داشت، امامى كه پس از نماز صبح سر بر سجده مى‏گذاشت و هزار بار مى‏گفت: «لا إله إلّااللّه حقّاً حقّاً، لا إله إلّا اللّه عبوديّتاً ورقّاً لا إله إلّااللّه إيماناً وتصديقاً» انسانى كه چهل سال پس از واقعه كربلا قسمتى از وقت شب خود را با كشيدن انبان غذا بر دوش، به داد بينوايان مى‏رسيد، آقايى كه سالى دوبار پينه‏هاى پيشانى و زانوى او را از كثرت ركوع و سجود قيچى مى‏كردند. بزرگوارى كه در تربيت انسان‏هاى والا، با كمال قدرت و توان كوشيد. آن وقت عبادت خود را در برابر خدا آن قدر ناچيز مى‏بيند و اين چنين ناچيز دانستن عبادت در برابر عظمت حق او را به وحشت مى‏اندازد؟ به طور قطع اين خوف بهترين علّت رشد و كمال و اين خود نديدن از عالى‏ترين مراحل تواضع در برابر حق و خلق است. در شب عرفات از فضيل پرسيدند: حال اين مردمان را چگونه مى‏بينى؟ گفت: همه آمرزيده‏اند اگر من در ميان ايشان نبودمى!! ✍️ حسین انصاریان - کتاب عرفان اسلامى، ج‏1، ص: 218 👈 ادامه دارد .... علیه السلام ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2