انس با صحیفه سجادیه
‏ 2 8 8- با همنشينان https://eitaa.com/sahife2/59467 ✳️ از اهداف اصلى بعثت پيامبران، اخلاق معاشرتى مردم بوده است، به ويژه‏ حسن خلق كه كليد بهشت و وسيله جلب رضاى خدا، نشانه قدرت ايمان و همطراز با عبادت‏هاى شبانه روزى است. پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: أَحَبُّكُمْ إِلَى اللَّهِ أَحْسَنُكُمْ أَخْلاقاً الْمُوَطِّئُونَ اكْنافاً الَّذينَ يَاْلَفُونَ وَ يُؤْلَفُونَ وَ أَبْغَضُكُمْ إِلَى اللَّهِ الْمَشَّاؤُنَ بِالنَّمِيْمَةِ الْمُفَرِّقُونَ بَيْنَ الْإِخْوانِ الْمُلْتَمِسُونَ لِلْبَراءِ الْعَثَراتِ. از همه شما محبوب‏تر نزد خدا كسى است كه اخلاقش از همه بهتر باشد، همان كسانى كه متواضعند، با ديگران مى‏جوشند و مردم نيز با آنها مى‏جوشند و از همه منفورتر نزد خدا؛ سخن چينانى هستند كه در ميان برادران جدايى مى‏افكنند و براى افراد بى‏گناه در جستجوى لغزشند. بدون شك از عوامل سازنده شخصيّت انسان بعد اراده و تصميم او، همنشينى و معاشرت با انسان‏هاى گوناگون است؛ زيرا انسان ناخواسته تأثيرپذير از همنشينان است و بخش مهمى از افكار و صفات اخلاقى خود را از طريق آنان مى‏گيرد. اين حقيقت روانى از نظر علمى و تجربى هم به اثبات رسيده و آيات و روايات بسيارى هم در دوست‏يابى و شناخت نيك همنشين وارد شده است. چه بسا نقش همنشين در خوشبختى و بدبختى حياتى است كه گاه تا سر حد خوارى و نابودى پيش مى‏برد و گاه به اوج افتخار مى‏رساند. قرآن از حالت دوستانى كه در مسير گناه و فساد و يا زرق و برق دنيا، دست مودّت و همكارى به هم مى‏دهند پرده برداشته و مى‏فرمايد: الْأَخِلَّآءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ» «زخرف 67» در آن روز دوستان دشمن يكديگرند مگر پرهيزكاران. تبديل شدن دوستى‏هاى شيرين به دشمنى آشكار در روز قيامت طبيعى است؛ زيرا هر كسى ديگرى را عامل بدبختى و بيچارگى خود مى‏شمرد، مى‏گويد: تو اين راه را به من نشان دادى و مرا به سوى آن دعوت كردى. تو بودى كه دنيا را در نظر من زينت دادى و مرا به آن تشويق نمودى، تو بودى كه مرا غرق نخوت و شهرت و ثروت كردى و از سرنوشتم بى‏خبر كردى و ... تنها پرهيزگاران كه پيوندشان جاودانى است، چرا كه بر محور ارزش‏هاى جاودانى دور زده و نتايج پربار آن در آخرت آشكار مى‏شود و چه لذّت‏ها و خوشى‏هايى در انتظار آنان است. پس بنگريد به ملاك‏هايى كه اميرمؤمنان عليه السلام در كلام گوياى خويش فرموده است: مُجالَسَةُ الأَشْرارِ تُورِثُ سُوءَ الظَّنِّ بِالْأَخْيارِ وَ مُجالَسَةُ الأخْيارِ تُلْحِقُ الأَشْرارَ بِالْأَخْيارِ وَ مُجالَسَةُ الْأَبْرارِ لِلْفُجَّارِ تُلْحِقُ الْأَبْرارَ بِالْفُجَّارِ فَمَنِ اشْتَبَهَ عَلَيْكُمْ أَمْرُهُ وَ لَمْ تَعْرِفُوا دِينَهُ فَانْظُرُوا إِلَى خُلَطائِهِ فَإِنْ كانُوا أَهْلَ دِينِ اللَّهِ فَهُوَ عَلَى‏ دِينِ اللَّهِ وَ انْ كانُوا عَلى‏ غَيْرِ دِيْنِ اللَّهِ فَلا حَظَّ لَهُ مِنْ دِينِ اللَّهِ. همنشينى با بدان مايه بدبينى به نيكان است و همنشينى با خوبان بدان را به خوبان پيوند دهد. و همنشينى نيكان با بدكاران؛ نيكوكاران را به بدكاران پيوست مى‏دهد. هر كه وضع او براى شما نامعلوم شد و مرام و آيين او را نشناختيد به همنشينان او بنگريد، اگر اهل دين خدايند؛ پس او اهل دين‏ خداست و اگر از دين بريده پس بهره‏اى از دين براى او نيست. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 328 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
118 مشاهده