🍃ای همۀ عشق تو خودت خوب می‌دانی که «کاش»های من نشان اعتراضم به تو نیستند و حتّی بوی گلایه هم نمی‌دهند. از دلم آگاهی و می‌دانی هر چه را که تو بپسندی من همان را می‌پسندم امّا امان از فاصله‌ها که این قدر مرا از تو دور کرده‌اند و نمی‌دانم چه چیزی را برایم پسندیده‌ای. می‌شود دفتر تقدیرم را نشان بدهی؟ تا بخوانم آنچه را که برایم نوشته‌ای. آقا! برایم نوشتی که به قدری دلم تنگ شود برایت که حتّی دیدنت آرامم نکند و جز جان دادن در برابر نگاهت راه چارۀ دیگری برایم نماند؟ نوشتی که دل‌تنگی برای تو به قدری از وجودم لبریز شود که رسوای عالم شوم؟ هر کسی که مرا دید از شدّت بی‌قراری‌ام یاد تو بیفتد و بی‌قرار شود؟ نوشتی برایم خدا حرام کند هر محبّـتی را که بوی تو را نمی‌دهد و هر دل‌بستگی که رشته‌اش بسته به دل تو نیست؟ نوشتی برایم که دیگر بی‌نام و بی‌یاد تو حتّی برای لحظه‌ای شادی مهمان دلم نشود؟ و لبم بی آن که دلت شاد باشد به لبخند باز نشود؟ کاش نوشته باشی هر چیزی که تقدیر عشق داغ و عمیق مرا به تو رقم بزند. من جز عشق تو در این عالم هیچ چیزی نمی‌خواهم، فقط عشق. شبت بخیر ای همۀ عشق!