🍃یار خوش گمان نشانۀ واقعی بودن «کاش»ها زندگی کردن با آنهاست. «کاش» اگر بر زبان جاری شد و زندگی را به دست نگرفت معلوم می‌شود که واقعی نیست بلکه ترکیبی از سه حرف است و ارزشش خیلی که باشد، به اندازۀ وزن همین سه حرف. وقتی به «کاش»هایم نگاه می‌کنم می‌بینم «کاش‌»هایی که آهنگ دنیا دارند افسار زندگی‌ام را به دست گرفته و هر جا که خاطرخواهشان است می‌کِشند. پس معلوم می‌شود واقعی هستند امّا «کاش»هایی که رنگ تو را دارند نا ندارند برای کشاندن زندگی من به سوی تو. پس معلوم می‌شود واقعی نیستند. بعید نیست که «کاش»‌های غیرواقعی نفاق را با خودشان بیاورند. من از نفاق می‌ترسم. حالا باید چه کار کنم؟ دیگر «کاش»ی را که رنگ تو دارد بر زبان نیاورم؟ راستش به دلم که نگاه می‌کنم می‌بینم کمی هم که شده با این «کاش»ها آرام می‌شوم. به قدری از تو حرف زدن زیباست که حتّی وقتی واقعی نیست، باز هم اثر دارد. پس خودت کاری برایم کن آقا! حال و روزم خراب است. من دلم خوش است به این «کاش» واقعی: «کاش روزی بتوانم «کاش»هایی را که رنگ تو را دارند، واقعی ادا کنم». خوش‌حالم که می‌دانی این کاشَم واقعی است. شبت بخیر یار خوش گمان! #شب_بخیر #بهانه_بودن #محسن_عباسی_ولدی