#چشمه_حکمت #آیات_نور #تفسیر_قرآن #تفسیر_سطح_متوسط #تفسیر_سوره_نازعات #سوره_نازعات #نازعات 🔅🔅🔅 💢 نگاشت 34: نکات تفسیری آیه های 15و 16سوره نازعات هَلْ‌ أَتَاکَ‌ حَدِيثُ‌ مُوسَى‌ آیا داستان موسی به تو رسیده است؟! ۱ - سرگذشت موسى(ع)، قابل دقت و مایه عبرت حتى براى پیامبر(ص) (هل أتیک حدیث موسى) «حدیث»; یعنى، خبر. (لسان العرب) ۲ - خداوند، برانگیزاننده همگان به آگاهى از داستان موسى(ع) و عبرت گیرى از آن (هل أتیک حدیث موسى) استفهام در «هل أتاک...» براى ترغیب به شنیدن پاسخ است. نقل داستان موسى(ع) در قرآن، نشانه آن است که گرچه ضمیر «هل أتاک» در خطاب به پیامبر(ص) به کار رفته است; ولى مراد گزارش سرگذشت موسى(ع) به تمام مردم است. ۳ - یادآورى سرگذشت پیامبران گذشته، مایه تقویت روحیه پیامبر(ص) در برابر مخالفان (هل ءاتیک حدیث موسى) بیان داستان موسى(ع)، پس از نقل مخالفت منکران معاد، به منظور آرامش بخشیدن به پیامبر(ص) در برابر مخالفت ها است. ۴ - برانگیختن مخاطب، به دقت در گفتار و تشویق او به شنیدن گزارش، روشى مطلوب در شیوه اطلاع رسانى است. (هل ءاتیک حدیث موسى) 🔹🔹🔹 إِذْ نَادَاهُ‌ رَبُّهُ‌ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ‌ طُوًى‌ در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدّس «طوی» ندا داد (و گفت): «بِالْوَادِی الْمُقَدَّسِ طُویً»: (نگا: طه / ). «الْوَادِی»: سرزمین. یاء آخر آن در رسم‌الخطّ قرآنی حذف شده است. «طُویً»: نام سرزمینی در شام، میان مَدْیَن و مصر، در پائین کوه طور سینا، نخستین بار، در آنجا به موسی (ع) وحی شد. بدل از (الْوادی) است. ۱ - خداوند، در وادى طوى با موسى(ع) سخن گفت. (إذ نادیه ربّه بالواد المقدّس طوًى) «واد» (مخفف «وادى»); یعنى، حد فاصل بین کوه ها و تپه ها که راه عبور سیلاب باشد (مصباح). برخى از اهل لغت «طوى» را نام درّه اى مى دانند که پایین کوه طور در صحراى «سینا» قرار دارد. (لسان العرب) ۲ - وحى به موسى(ع)، جلوه ربوبیت خداوند بر او و از عوامل رشد و تربیت آن حضرت براى انجام رسالت خویش بود. (إذ نادیه ربّه) ۳ - وادى طوى، سرزمینى پاک و منزّه و شایسته احترام (بالواد المقدّس طوًى) تقدیس، به معناى تطهیر الهى [معنوى ]است و «سرزمین مقدّس» و «بیت المقدّس» آن است که از نجاست به معناى شرک پاک باشد. (مفردات راغب) نام گذارى «طوى» به وادى مقدس، گویاى توصیه به پاکیزه نگه داشتن آن از آلودگى هاى معنوى است. ۴ - نداى خداوند به موسى(ع) در وادى طوى، حادثه اى با اهمیت و در خور توجه براى پیامبر(ص) (حدیث موسى . إذ نادیه ربّه) «إذ» ظرف براى «حدیث» (در آیه قبل) است و از آن جا که استفهام در آن آیه براى ترغیب پیامبر(ص) به توجه و دقت در آن ماجرا بود، عظمت حادثه استفاده مى شود. ۵ - سرزمین ها، از نظر تقدس و اهمیت با یکدیگر متفاوت اند. (بالواد المقدّس طوًى) ۶ - جایگاه سخن گفتن خداوند با پیامبران، جایگاهى مقدس و پاک و شایسته احترام است. (إذ نادیه ربّه بالواد المقدّس طوًى) ارتباط «ناداه» با «المقدس»، بیانگر این است که یا خداوند براى تکلّم با بندگان، جایى مقدس را برمى گزیند و یا تکلّم او، مایه تقدس آن سرزمین مى گردد. در هر دو صورت، برداشت یاد شده قابل استفاده است. ۷ - ربوبیت الهى، مقتضى فرستادن پیامبران است. (إذ نادیه ربّه) محتواى نداى خداوند - به قرینه آیه بعد - فرمان رسالت موسى(ع) بوده است. 🌴🌴🌴 💢 نکته مهم: تلاش صادقانه از ما و توفیق و راهنمایی از خداوند_(نشر حقایق) 🌹🌹🌹