🍃🌸🇮🇷🌸🍃
#پرونده
#یهود_و_فرقه‌سازی
شناخت #مجامع_مخفی
قسمت قبل؛ https://eitaa.com/salonemotalee/21580
✳️ شورای روابط خارجی – CFR
◀️ قسمت پنجم:
🔹پیش از این اشاره شد که رسانه‌های پر قدرت، جریان‌ساز و مؤثّر در سیاست خارجی آمریکا و حتّی جهان نیز مستقیم یا غیرمستقیم زیر نظر شورای روابط خارجی قرار دارند.
🔹در صدر این فهرست، روزنامه‌ی «نیویورک تایمز» قرار دارد که اکثر رهبران آمریکا آن را می‌خوانند و تنها روزنامه‌ی آمریکایی است که در «فهرست مریل» از ده روزنامه‌ی اصلی «برگزیده» در جهان قرار دارد.
🔹در سال ۱۹۷۲م/۱۳۵۱ش. از ده مدیر شرکت نیویورک تایمز، سه نفر و از نُه مقام عالی‌رتبه‌ی اجرایی تحریریّه‌ی این روزنامه، پنج نفر عضو شورا بوده‌اند.
با دقّت در فهرست نام‌های کتاب «گی‌تالیز» درباره‌ی نیویورک تایمز، می‌توان لااقل نام ۲۰ نفر را که با این روزنامه کار می‌کنند، یافت که به شورای روابط خارجی تعلّق دارند.
این بدان معنا است که ۱۷۰ تن از اعضای شورا (از ۱۴۴۰ نفر) و ۱۷ مدیر آن با «هاروارد»، ۶ تن از مدیران شورا با دانشگاه «ییل»، ۷ تن با «پرینستون»، ۱۲ تن با «کلمبیا» و ۷ تن با «ام. آی. تی.» رابطه داشته‌اند. (اگرچه به‌طور نسبی تعداد معدودی از اعضای شورا در ام.آی.تی حضور یافته‌اند)
تقریباً ۸۰ تن از اعضای شورا با دانشگاه «کلمبیا»، همین تعداد با دانشگاه «ییل»، حدود ۶۰ نفر با «پرینستون» و بیش از ۴۰ تن با «ام.آی.تی.» رابطه داشته‌اند.
🔹با نگاهی به همین مجامع از یک زاویه‌ی دیگر نیز به نتایج مشابهی می‌رسیم.
در اینجا نیز این پنج دانشگاه، به‌علاوه‌ی دانشگاه‌های «ام. آی. تی» و «جانزها پکینز» در صدر قرار دارند.
🔹در صدر لیست، «بنیاد راکفلر» قرار دارد که ۱۴ نفر از هیئت امنای ۱۹ نفره‌ی آن از اعضای شورا هستند.
از این عدهّ، ۴ نفر، از مدیران شورا هستند.
"جرج هرار" مدیر بنیاد راکفلر عضو شورا و داگلاس دیلون، رئیس آن، یکی از اعضای هیئت مدیره شورا هستند.
«صندوق برادران راکفلر» نیز پیوند گسترده‌ای با شورا دارد؛
از جمله سه برادران راکفلر (دیوید، نلسون و جان دی. سوم) و نیز رادمن راکفلر از نسل بعدی، از اعضای آن هستند و این غیرمنتظره نیست.
🔹شرکت کارنگی نیویورک نیز کاملاً به شورا نزدیک است.
در میان ۱۰ تن از اعضای شورا که در هیئت مدیره آن عضویت دارند، ۲ تن از مدیران شورا دیده می‌شوند.
بنیادهای کارنگی از زمانی که به‌وسیله‌ی اندرو کارنگی تأسیس شدند، تنها با یک خانواده ارتباط نداشته‌اند؛
بلکه بنیادهای کارنگی خود نوعی خانواده را می‌سازند که علاوه بر شرکت کارنگی، «انستیتوی واشینگتن کارنگی»، «بنیاد خیریه کارنگی برای صلح بین‌المللی» و «بنیاد کارنگی برای پیشرفت تعلیم» و چند صندوق کوچک‌تر را شامل می‌شود.
🔹این بنیادها دارای روابط نزدیکی با شورا بوده‌اند.
یک‌چهارم (۱۹ تن) از کلّیه‌ی مدیران شورا تا سال ۱۹۷۲م/۱۳۵۱ش. به‌عنوان هیئت امنا یا مقامات لااقل یکی از بنیادها خدمت کرده‌اند.
🔹ادوارد گریفین، نویسنده، معتقد است که شورای روابط خارجی در ابتدا تحت تأثیر خانواده‌ی جی. پی. مورگان بود.
گروه مورگان به‌تدریج جای خود را به کنسرسیوم راکفلر دادند.
🔹یکی از نمونه‌های استیلای راکفلر بر شورای روابط خارجی در اوایل سال‌های دهه‌ی ۱۹۷۰م/۱۳۵۰ش. زمانی مشخّص شد که دیوید راکفلر از طریق کمیته‌ی انتصاب، سردبیری نشریه‌ی «فارن افرز» را به ویلیام باندی داد که یکی از مقامات برجسته‌ی سیا بود و در جنگ ویتنام نقش عمده‌ای ایفا می‌کرد.
🔹جیمز پرلاف، نویسنده و پژوهشگر که درباره‌ی شورای روابط خارجی بررسی می‌کند، در مورد روابط شورا و اعضای دولت می‌نویسد:
"با مراجعه به اسناد تاریخی، مطالب بیشتری روشن می‌شود…
تا سال ۱۹۸۸م/۱۳۶۷ش. چهارده وزیر کشور، چهارده وزیر خزانه‌داری، یازده وزیر دفاع و بسیاری از مأموران و مقامات برجسته‌ی دولتی از اعضای شورای روابط خارجی بودند."
🔹بعد از آلن والیس، تقریباً تمامی رؤسای سازمان سیا از اعضای شورای روابط خارجی بوده‌اند.
لری استراند، پژوهشگر، می‌نویسد:
"بسیاری از اعضای شورای روابط خارجی دارای منافع مالی هستند؛ زیرا اموال و دارایی آن‌هاست که به‌وسیله‌ی وزارت کشور، نیروهای نظامی و نیز سازمان سیا حراست می‌شود.
بسیاری از پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که سازمان سیا نقش نیروی امنّیتی را نه تنها برای شرکت‌های آمریکایی، بلکه برای دوستان، بستگان و انجمن اخوّت شورای روابط خارجی بازی می‌کند"
🔗 ادامه دارد ...
قسمت بعد؛
🔸🌺🔸 --------------
📚"سالن مطالعه" با کلی رمان، داستان، مقاله و ... مفید و خواندنی
📖 @salonemotalee