حتما تا کنون با پدیده اشتراک لفظی در زبان آشنا شده اید. در این پدیده زبانی دو یا چند لفظ کاملا مشترک برای معانی مختلف و بعضا کاملا متفاوت وضع می شوند. مثل لفظ شیر در فارسی و عین در عربی. وقوع این پدیده زبانی ، زمینه ساز بسیاری از مغالطات گشته و را جزو پرکاربردترین اقسام مغالطات قرار داده است. وجود اشتراک لفظی به خودی خود موجب بروز هیچ اشکالی نمی شود، اما هنگامی که در گفتار و یا نوشتار به تعدد معانی یک لفظ توجه نشود و در یک جمله، آن لفظ به معنایی و در جمله دیگر به معنای دیگر به کار برده شود و شواهد و قراینی وجود نداشته باشد که ما اختلاف معنای یک لفظ آگاه کند، خواه ناخواه مرتکب مغالطه اشتراک لفظی شده ایم. سعادت غایت زندگی انسان است غایت زندگی انسان مرگ است پس سعادت انسان همان مرگ اوست در این مثال با ذکر دو مقدمه چنین نتیجه گرفته شده که سعادت انسان مرگ اوست، اما آیا واقعا چنین است؟ مسلما پاسخ منفی است، البته برای انسان مومن مرگ یقینا سعادت است اما این جمله اشتباه است که بگوییم سعادت انسان همان مرگ اوست! ریشه رسیدن به این نتیجه اشتباه ارتکاب مغالطه اشتراک لفظی در کلمه است. غایت در استعمالات روزمره هم به معنای هدف و هم به معنای انتهای مسافت زمانی یا مکانی است. نکردن به این دو معنا و استعمال همزمان این لفظ با دو معنای جدا در استدلال سبب بروز مغالطه در استدلال و رسیدن به نتیجه فاسد شده است. @shahd_shahadat🥀