بسیار پیش می آید که یک زبان به دلایل مختلفی معاملات زبانی داشته باشد، یعنی واژگانی را از زبان دیگر قرض گرفته و یا قرض بدهد. اگر انسان با توجه به پیش فرض های معنایی در زبان خود زبان دیگر را به مطالعه بنشیند موجب بد فهمی های بسیاری شده و در حقیقت به آفت فکری دچار شده است. کلمه دعا در زبان عربی به معنای ،خواندن، و ،صدازدن، است. خداوند ضمانت کرده که هرکه او را بخواند خداوند او را اجابت کرده و ندای او را بی پاسخ نگذارد. ولی در فارسی به معنای حاجت خواستن به کار می رود و فارسی زبانان وقتی می شنوند که خدا دعا را اجابت می کند می پندارند که هرکس هر حاجتی را طلب کند خداوند او را حاجت روا می دارد با اینکه جواب دادن ندای کسی همیشه به حاجت روا کردن او نیست، بلکه گاه کسی حاجتی را طلب می کند که روا شدن آن مصلحت نیست و در عوض خداوند جواب او را با دادن خیر دیگری خواهد داد. @shahd_shahadat🌷