زیرا داستان مسیر یک مسابقه دو نیست که خط پایانی داشته باشد و عده‌ای آنجا با پرچم‌های رنگارنگ منتظر ایستاده باشند و برای کسی که به خط پایان نزدیک شود و از آنجا می‌گذرد هلهله و شادی کنند . داستان یک دوی امدادی و ماراتن است. خط پایان آن را خودش و توان دونده‌اش و به نظر من خواننده‌اش تعیین می‌کند. بر اساس این نظریه هیچ داستانی به پایان نمی‌رسد. بلکه همیشه در حرکت و ساخت‌های نو بوده و حتی ممکن است در ذهن هر خواننده‌ای به شکلی دلخواه ادامه داشته باشد. در هر صورت پایان‌بندی داستان‌ها را می‌توان به شکل نمودار زیر نشان داد: ■پایان بندی شاد و خوش ■پایان‌بندی معمولی ■پایان‌بندی غمگین و ناخوش ادامه دارد 📚آموزش داستان نویسی ✍روح الله مهدی پورعمرانی #پایان_داستان @shahrzade_dastan