نامه‌ها بر نامه‌ها ۱۳ قسمت ۶ هر چیزی برای خودش ادب دارد، و لذا این بچه را می‌برند در دبستان تا آقای معلم روز اول، روز دوم، کم‌کم، کم‌کم تا یک‌سال به او ادب یاد بدهد یعنی چه؟ یعنی هر لفظ او، زبان او، دهان او، دست او، انگشتان او، بازوی او، همه مؤدب بشوند در نوشتن حروف، کلمات، جمله بندی، چه، چه، چه. این می‌شود ادبستان. قرآن ادبستان است. اگر کسی بگوید ما می‌خواهیم کسی که بالقوه انسان است اما فعلیت ندارد او را می‌خواهیم انسان بالفعل‌اش کنیم، در کدام مکتب او را ببریم مؤدب‌اش کنیم؟ فرمود: در ادبستان قرآن؛ این ادبستان قرآن او را انسان کامل می‌سازد. انسان‌ها همه می‌توانند کامل بشوند، اما آن‌هایی که در مکتب ادب قرار گرفته‌اند و مؤدب شده‌اند انسان کامل‌اند، و لذا انسان کامل حدود تمام اشیاء را مراعات می‌کند، حدود تمام اشیاء را! هر شیئی برای خودش حد دارد. و لذا پنجاه و چهار کتاب فقهی داریم تا انسان‌های کاملی به نام پیغمبر و آل پیغمبر در این پنجاه و چهار کتاب علمی در تمام جمله‌های کوچک و در تمام امور زندگی ما به ما بگویند چه‌طور مؤدب باشید؟! خوردن‌تان، آشامیدن‌تان، لباس پوشیدن‌تان، معاشرت‌ها با یکدیگر، نحوه‌ی نماز خواندن‌تان، چه‌جوری نماز بخوانم؟ از اول تا آخر را موبه‌مو. چه‌جوری بایستید، به چه روی بایستید، چه‌نحوه بایستید، چه‌جوری رکوع بروید، دست چه‌جوری باشد، چشم چگونه باشد، کجا را نگاه کنید؟ که در تمام امور تو را یک قامت مؤدب درست کنند! حالا اگر کسی نمازش را شروع کرد نه معلوم است رکوع‌اش چیست، نه سجده‌اش چیست، این مؤدب نشده! این در ادبستان فقه نرفته. اگر کسی همین طوری که این نامحرم است، چشم‌اش را باز می‌کند نگاه نامطلوب به او می‌کند، معلوم است چشم‌اش در نگاه کردن مؤدب نشده، تأدیب نشده این آقا. اگر قوه‌ی لامسه‌اش هر جایی را دست می‌زند معلوم است که او در قوه‌ی لامسه مؤدب نشده. اگر دهان او هر غذایی را می‌گیرد و می‌خورد معلوم است قوه‌ی ذائقه‌ی او تأدیب نشده. اگر قوه‌ی سامعه‌ی او هر صوتی را، ولو لهو و لعب و بی‌معنا را می شنود معلوم است که گوش این آقا هنوز مؤدب نشده در شنیدن، اگر کسی او را نگاه کند می‌بیند به چهره‌ی آدم نیست، چون آدم، تأدیب شده است. آدم کیست؟ آن کسی است که باید اسرار ادبستان خدا را در خودش پیاده کند، مؤدب که شد آدم است وگرنه شبیه آدم است، شبیه آدم است! شبیه آدم فراوان پیدا می‌شود، اما آدم؛ این است که گفت؛ در روز روشن چراغی به دست گرفت و می‌گشت به او گفتند: روز که آفتاب به این عظمت است، روشن است، باز چرا چراغ به‌دست هستی؟ چرا چراغ موشی گرفتی؟ چرا شمع به‌دست هستی؟ گفت: دنبال یک آدم می‌گردم، ببینم می‌شود پیدا کرد؟! چون این آفتابی که می‌زند تمام آدم و آدم نماها را همه را یک جور نشان می‌دهد اما آن چراغ موشی که من دارم می‌خواهم بگردم، آن چراغ موشی قلب من، هر کسی را آدم نمی‌بینید که! آن‌هایی را که در ادبستان خدا تربیت شده‌اند، مؤدب و آدم می‌بیند. مابقی به ظاهر آدم زاده‌اند، اما آدم‌زاده‌ی حقیقی آن کسی است که درست در ادبستان الهی مؤدب بار آمده باشد. پس ببین تا چه اندازه بدان قرب داری؟ که این قرآن مأدُبة الله هست یا مأدِبة‌‌‌ الله یا ادبستان است، یا قرآن مأدُبة الله است یعنی سفره‌ی طعام الهی. یک سفره‌ای گذاشته‌اند بر سر این سفره طعامی را نهادند، بعد اعلام کردند: آقا! هر کسی می‌خواهد آدم بشود بیاید روی این سفره‌ی طعام لقمه بردارد، به هر اندازه غذا گرفت به همان اندازه آدم است. فرمود قرآن مأدُبة الله است. حالا بنگر بهره‌ات از این مأدُبه تا چه حد است؟ یک نصیحتی به کسانی که حفّاظ قرآن‌اند بکنم: هرگز حفظ قرآن را وسیله‌ی تور شکار مال دنیای‌تان قرار ندهید! اصلاً قرآن به عنوان وسیله‌ی تور شکار دنیا اصلا قرار نگیرد،! هیچ هیچ قرآن قرآن! قرآن مأدبة الله است، اصلا تور شکار دنیا نشود! دنیا پیدا می‌شود، این همه الان مورچه‌ها دنیا دارند پیدا می‌کنند، مگر راه کسب بلد نیستند؟ مورچه‌ها، مارها، عقرب‌ها، پلنگ‌ها، شغال‌ها، حیوان‌ها، همه همه دنبال دنیااند دیگر، طفلی‌ها دارند یک لقمه غذایی پیدا می‌کنند بخورند. چیزی نیست که یک وقتی آدم برای یک لقمه غذا بیاید چند سال بنشیند قرآن را حفظ کند بعد حالا بگوید آقا! من در صورتی می‌آیم برای شما قرائت قرآن کنم که این مقدار پول برای من واریز کنید! هیهات هیهات هیهات! ابدا ابدا اصلا! #شرح_نامه_ها_برنامه_ها۱۳ #حضرت_علامه_حسن_زاده_آملی #استاد_صمدي_آملي #فایل_صوتی۱۳ 🌹🌹کانال شاخه طوبی 🌹 👇👇👇 @shakhehtoba https://eitaa.com/joinchat/2841182208C176d11888a