دعا برای دیگران عبدالله بن جندب می گوید : (روز عرفه) در عرفات بودم. کمی راه رفتم تا اینکه به ابراهيم بن شعيب(از اصحاب امام صادق علیه السلام) برخورد کردم. به او سلام كردم. يك چشمش آسيب ديده بود و چشم سالمش هم (از شدت گریه در هنگام دعا) مانند لَخته اى خون، قرمز شده بود. به او گفتم: يكى از چشمانت كه آسيب ديده است. به خدا سوگند، من نگران چشم ديگرت هستم. خوب است اندكى از گريه ات بكاهى! گفت : ابامحمّد! به خدا سوگند، امروز (روز عرفه)، حتّى يك دعا براى خودم نكردم. گفتم: پس براى كه دعا كردى؟! گفت: براى برادران (دینی) ام دعا كردم ؛ زيرا از امام صادق(عليه السلام) شنيدم كه فرمود: *« مَن دَعا لِأَخيهِ بِظَهرِ الغَيبِ ، وَكَّلَ الله بِهِ مَلَكا ، يَقولُ : وَ لَكَ مِثلاهُ »* هر كس در غياب برادر (دینی) اش براى او دعا كند ، خداوند ، فرشته اى بر وى مى گمارد كه بگويد: دو چندانِ آن [دعا] از آنِ خودت باد!» . بنابراین خواستم كسى باشم كه براى برادرانم دعا مى كنم تا فرشته براى من دعا كند؛ چرا كه من در [اجابتِ] دعايى كه براى خودم مى كنم ، شك دارم ؛ امّا درباره دعاى فرشته براى خودم شك ندارم . 🗂 اصول كافی ج۴ ص۴۶۵ عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/Bey1d0OTb0SEA6CVUpVMs0