پرسش: آیا مطلب زیر که در برخی گروه‌ها نشر می‌شود، معتبر است؟ " امام علی (علیه‌السلام) با اصحاب خود نشسته بودند که زنی زیباروی از کنارشان گذشت و «چشم‌های همه اصحاب» به او خیره شد. امیر المؤمنین فرمودند: ((چشمهای این نرینِگان، حریصانه می‌نگرد و این، مایه تحریک آنان می‌شود. هرگاه یکی از شما، زنی را دید و از او خوشش آمد، با همسر خود آمیزش کند؛ زیرا که او نیز زنی مانند همسر خود اوست.)) نهج البلاغة، حکمت شماره ۴۲۰ با توجه به اینکه اصحاب امیرالمومنین، انسان‌های پاک و وارسته و کم‌نظیری بودند و در روایت، اشاره شده «همه اصحاب»، به آن زن خیره شدند قطعاً آن زن از حجاب عُرفی جامعه فاصله زیادی داشته اما امیرالمومنین هیچ تذکری به او ندادند، بلکه به اصحاب خود تذکر دادند که: «برادرم نگاهت!». بنابراین امام علی(ع) با هرگونه تذکر دادن به بدحجاب‌ها مخالف بودند." پاسخ: این مطلب حاوی تحریف در ترجمه‌ی روایت و نیز تفسیر شتابزده و نادرست است زیرا: 1 - در متن عربی روایت عبارت «همه اصحاب» وجود ندارد بلکه می‌گوید: «فَرَمَقَهَا القومُ بِأبصارِهِم» یعنی «حاضران به او خیره شدند». کلمه «کُلّ القوم» یا «جمیعُ الأصحاب» در متن عربی نیست بنابراین ممکن است فقط برخی از حاضران به آن زن نگاه کرده باشند. رجوع شود به : نهج البلاغه، حکمت شماره 420 در چاپ صبحی صالح و شماره 412 در چاپ فیض الاسلام. 2 - نباید تصور کرد که همه اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بدون استثنا انسان‌های وارسته و مانند مالک اشتر بوده‌اند زیرا اگر چنین بود، آن حضرت با آن غربت و مظلومیت به شهادت نمی‌رسید. واقعیت اینست که تنها اقلیّتی از یاران امیرالمؤمنین(ع) دارای تقوا و بصیرتِ کافی بودند و بقیه، افرادی عادی بودند یا از ضعف عقیدتی و رفتاری رنج می‌بردند. 3 - در متن عربی روایت تصریح شده که یکی از خوارج(رَجلٌ مِن الخوارج) نیز جمله‌ای در آن محفل گفت. بنابراین دستکم یکی از حاضران در آن محفل از کسانی بود که بعدها به عنوان «خوارج» مشهور شدند. بنابراین قاعدتاً شمار دیگری نیز از افراد عادی یا منافقین یا افراد ضعیف الایمان در آن جمع حضور داشته‌اند. 4 – راوی در نقل ماجرا هیچگونه اشاره‌ای به «حجابِ نامتعارفِ آن زن» نکرده ولی به «زیبا بودنِ آن زن» تصریح کرده و همین را علتِ جلب توجه حاضران دانسته است. اگر آن زن فاقد حجاب یا نیمه‌عریان بود قطعاً راوی به این نکته اشاره می‌کرد و قاعدتاً امیرالمؤمنین(ع) نیز اظهار تأسف می‌کردند یا به آن زن، تذکرِ پدرانه می‌دادند. 5 – علاوه بر اینکه هیچ دلیلی نداریم که آن زن، فاقد حجاب عرفی و شرعی بوده، باید توجه کنیم که حجاب شرعی و عرفی برای زنان آزاد، اینست که صورت و دستها تا مچ آشکار باشد ولی پیرزن‌ها و کنیزان(زنان برده و خدمتکار) علاوه بر این‌ها، گردن و موی سرشان و شاید حتی ساعدِ دستها تا آرنج را باز می‌گذاشتند زیرا پوشیدنِ روسری بر آنان واجب نبود. بنابراین حتی اگر بگوییم حجابِ آن زن، کم بوده، شاید بخاطر این باشد که کنیزی جوان و زیبارو بوده و زنی آزاد و دارای شخصیت اجتماعی نبوده است. 6 – با سند معتبر از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: امیرالمؤمنین(ع) {پس از آنکه به عراق کوچیدند و وضعیت اختلاط زن و مرد در آنجا را دیدند} به مردم عراق فرمودند: « نُبِّئْتُ أَنَّ نِسَاءَکمْ یدَافِعْنَ‏ الرِّجَالَ فِی الطَّرِیقِ أَمَا تَسْتَحْیون‏» (الکافی، ج: 5، باب الغیرة، حدیث شماره 6، ص: 537) ترجمه: «شنیده‌‏ام زنان شما {در کوچه‌‏ها} راه خود را با پهلو زدن به مردان مى‏گشایند!! آیا {از این وضعیت}، شرم نمی‌کنید؟!» 7 – وجوب پوشش و حجاب، علاوه بر آیات قرآن(سوره نور؛ آیه 31 و 60 و سوره احزاب؛ آیه 39 و 59) ، در احادیث متعدد با اسناد معتبر نیز آمده است که برخی از این احادیث را در کتاب وسائل الشیعه(ابواب مقدمات النکاح، از باب 104 تا 110) می‌توان مطالعه کرد... متن کاملتر در وبلاگ پاسخ‌ها: http://pasokhha57.blogfa.com/post/29 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis