@shere_aeini من نیستم از باده یِ این بادیه خشنود کو آتشِ جامی که که کُنَد دردِ مرا دود . از شیخ بپرهیز که یک عمْر عمل کرد برعکسِ همان چیز که خود یکسره فرمود . دلخسته ام از خرقه ی موسایی فرعون دلخسته ام از ژستِ خَلیلانه ی نَمرود . دلخسته ام از شهرِ ریا! شهرِ تظاهُر ای شهرِ پُر از رنگ و پر از حاشیه بدرود . باید بروَم شهرِ نجف جایِ من آنجاست ما را ببَر ای عشق به سَرمنزلِ مقصود . ای کاش به گیسوی ضریحَش بزنم چنگ تا چند بسوزیم و بسازیم چُنان عود . گویَند علی می زده صد وصله به کفشَش ای کاش دلِ خسته ی من کفشِ علی بود . گفتند علی کیست؟ همان کعبه ی سیار گفتند علی کیست؟ همان قبله ی موجود . آن کوه تر از کوه تر از کوه تر از کوه آن رودتر از رودتر از رودتر از رود . آن مرد که مبهوتِ جمالش شده یوسُف آن مرد که مبهوتِ صدایش شده داوود . یک دانه ی انگورِ ضریحَش به لَبَم خورد دیگر پس از آن این لبِ وامانده نیاسود . هرچند که نوشیدم ازاین جام کمی دیر با هیچ شرابی نشدم مَست چنین زود . قرآن و نماز و حرم و‌ روزه وحج هم جز عشقِ علی هیچ به عُشاق نَیَفزود . پس ای ترکِ کعبه بگو کیست ، بگو کیست در خانه ی معبود به جز حضرتِ معبود؟! . از باده ی باد است لَبَش تر لبِ دریا هو میکشد از عشق علی مَست و کف آلود . ما نیز ببینیم همه روی علی را بر کعبه اگر تکیه زَنَد حضرت موعود... 🔸شاعر : ___ 🔹اشعار ناب آئینے🔹 @shere_aeini