﷽ 📌 | قسمت اول 📚 در کتاب شریف "رساله سرالفتوح و فقهای حکیم ، پاورقی ص ۱۳۷ " آمده است: ✍🏻... تنها دو حدیث وجود دارد که در آن لفظ " فلسفه " بکار رفته و از آن مذمت فلسفه توهم میگردد! ✅ حدیث اول: قسمتی از حدیث توحید مفصل است که می فرماید: فَتَبَّا و خَبیةً و تَعسًا لمُنتَحِلِی الفَلسفة! ( بحار الانوار ج۳، ص ۷۵ ) ❖ درباره این حدیث باید دقت کرد که " انتحال " مشترک لفظی است و یکی از معانی اصلی آن " به دروغ چیزی را به خود نسبت دادن و ادعا نمودن " است. ( "لسان العرب" ن ح ل ، ج۱۴، ص ۷۴ ) چنانکه حضرت امیرالمومنین علیه السلام در نامه به معاویه می‌فرمایند : " و بانتحالک ما قد علا منک " ( نهج البلاغه، نامه ۶۵ ) بنابراین، حدیث شریف در مقام مذمت و سرزنش کسانی است که به دروغ خود را به فلسفه نسبت داده اند و از حقیقت آن بی بهره اند؛ نه در مقام مذمت فیلسوفان واقعی یا فلاسفه و حکمت و علوم عقلی. ❖ ادامه روایت این مطلب را واضح تر می‌نماید که می‌فرماید: " کَیفَ عَمِیَت قُلوبُهم عَن هذه الخلقة العَجیبةِ حَتّی انکَروا التَّدبیرَ و العَمدَ فیها " این عبارت کاملا نشان می دهد که مراد حضرت کسانی می باشند که خود را منتسب به فلسفه نموده اند ولی دست تدبیر الهی و نظم و هدایت حاکم بر عالم را مشاهده ننموده و عالم را اتفاقی پنداشته اند؛ نه حکمای عالیقدری که با براهین محکم ، وجود و علم و حکمت و قدرت الهی را اثبات نموده و از آن دفاع نموده اند. روی همین جهت است که حضرت در همین روایت را به جهت مبارزه با افکار ملحدین و اثبات تدبیر الهی مدح نموده اند! | ادامه دارد... | 🔰 @sire_salehan |