♦️حافظ شیرازی در یکی از زیباترین غزلیات خود گفتگویی را ترسیم می کند با باده فروش. در آغاز این غزل آمده است: ▪️دوش رفتم به در میکده خواب آلوده ▪️خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده ♦️پس از این با دیدن حال حافظ، باده فروش او را نصحیت می کند و می گوید: ▪️شست شویی کن و آنگه به خرابات خرام ▪️تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده ▪️پاک و صافی شو و از چاه طبیعت بدرآی ▪️که صفایی ندهد آب تراب آلوده ♦️حافظ نصیحت او را با مهربانی و عشق پاسخ می دهد: ▪️گفتم ای جان جهان دفتر گل عیبی نیست ▪️که شود فصل بهار از می ناب آلوده ♦️او در توضیح حال خود به نکته ای از سالکان طریق #عشق اشاره می کند و می فرماید: 💠 آشنایان ره عشق در این بحر عمیق 💠 غرقه گشتند و نگشتند به #آب آلوده ♦️پس از بیان این نکته از سوی حافظ، باده فروش آن را با عتاب پاسخ می دهد: ▪️گفت حافظ لغز و نکته به یاران مفروش ▪️آه از این لطف به انواع عتاب آلوده ⚫️ سید حمید برقعی از تعبیر حافظ در آن نکته بهره جسته و در شعر خود تشنگی حضرت عباس پس از دیدار با علقمه را این گونه توصیف می کند: ♣️ ماه اگر چه همه ی علقمه را پیموده ♣️ غرقه گشته ست و نگشته ست به آب آلوده پی نوشت: شعر زیبای سید حمید برقعی در چارپایه خوانی الشریعه را ببینید 💠 @sm_javaheri