ای روشنای نورِ زمین و زمان، حسین! نور از تو روشن است در این کهکشان، حسین! هرجا نگاه می‌کنم آنجاست نورِ تو ای نورِ نوربخشِ زمین و زمان، حسین! در ذات نور، نور بوَد لیک ذات آن معنا گرفته است در این آستان، حسین! سرعت گرفت تا برسد در سرای تو نور است مورِ درگه و این آستان، حسین! ظلمت تمام هستی و افلاک می‌گرفت گر سایهٔ نگاه تو می‌شد نهان، حسین! چون روشناییِ جملهٔ انوار را تویی روشن نما تو قبر مرا آن زمان، حسین! ای روشنای عالم امکان و روز حشر امّید من تویی تو به یوم الامان، حسین! محیا احتشام فر #مدح_امام_حسین علیه السلام https://eitaa.com/sobhehoseini