تعلیقات
📝 از احساس افتخار تا حال یأس و انفعال 🔻 مناظره‌های انتخاباتی بروز حال و وضع سیاسی ماست. به‌وضوح آنچه جریان دارد در بیشتر موارد ادبیات تدافعی و انفعالی است نسبت به وضع موجود. قرائت و تصویر فاخری روی دست گرفته نمی‌شود. بلکه دائم یا به آسیب‌ها اشاره می‌شود که باید چاره شود و یا به ظرفیت‌هایی که استفاده نشده و باید فعال شود. نتیجه هردو یکی است، حال و وضع امروز ما خوب نیست. 🔻 اما روایت آقا از موقعیت امروز ایران است نه و انفعال. کسی از عظمت جمهوری اسلامی و اقتدار بی‌نظیر آن به‌ویژه بعد از و سخن نمی‌گوید. اینکه تاریخ منطقه به دو بخش قبل و بعد وعده صادق تقسیم شد. اینکه چگونه دست ما را پر کرد و در جایگاه ابرقدرتی نشاند. 🔻 اینکه ایران در به‌عنوان نقطه راهبردی قدرت در جهان در حال حکمرانی و تعیین‌کننده است. اینکه کشورهایی که یک دهه و بیشتر با ایران قطع رابطه کرده بودند، با این تولید قدرت در سایه مقاومت، سربه زیر شدند و رابطه‌ها برقرار شد. تا دهان باز نکند و این همه لاطائلات بگوید. حرفی از موفقيت‌های بزرگ جمهوری اسلامی در صحنه بین‌الملل از آزادی حمید نوری تا درهم کوبیدن منافقین در اربیل و آلبانی و فرانسه نگفت. کسی ازاین همه عزت و شوکت نگفت تا ببینند ما در نقطه اقتداریم. 🔻 بسیاری اتفاقات فراتر از دستاورد یک دولت و ظرفیت سیاسی آن است و از حیث ژیوپلتیکی ایران را به قبل و بعد از آن تقسیم میکنند. طوفان الاقصی، وعده صادق، دریانوردی از این دست پدیده هایی هستند که نشان از شکل گیری یک وضعیت جدید برای است و ما باید این موقعیت جدید را روایت کنیم. 🔻 پس مسئله فقط دولت رئیسی نیست که البته آنجا یک دنیا افتخار است (و در چندین یادداشت تکرار کردم که باید دوران و را روایت کرد.) مسئله است که در این مناظرات روایت نشد. که تصویری دلچسب و غرورآفرین از آن ارائه نشد تا دست آخر حسرت جاده‌های ترکیه و برج‌های قطر و خیابان‌های دبی را بخوریم. مظلوم واقعی انقلاب بود. تا را روایت نکنیم عزمی برای ساختن آینده شکل نمی‌گیرد. 🔻🔻🔻🔻 🆔@taalighat
1 مشاهده