🔶جنگ کریدورها با مسدود شدن کریدور شمالی( چین روسیه اوکراین اروپا)، بار تجارتِ شرق به غرب بر روی کریدور میانی افتاده، و در این بین، میان برخی دول غرب آسیا یک رقابت سهمگینی برای قرار گرفتن در کانون این کریدورها شکل گرفته است. ایران در یک دهه گذشته، فرصت داشت کریدور شمال-جنوب را تکمیل کند و از سال‌های ۹۴ این فرصت به وجود آمد تا کریدور شرق- غرب را برقرار کند. زیرا در آن زمان تهران نخستین گزینه پکن برای تکمیل این کریدور محسوب می ‌شد. متأسفانه در این زمینه تعلل شد و این تعلل‌های داخلی برای کشور بی‌هزینه نماند. هزینه این تعلل‌ها امروز خود را به نمایش گذاشته و ژئوپلتیک ایران در حصار کریدورهای رقیب قرار گرفته و این کریدورها روز به روز مزیت‌های جغرافیایی ایران را به سمت خود می‌مکند. دوره زمانی که اکنون در آن قرار داریم، دوره زمانی طرح ریزی کریدورهای رقیب به شمار می‌رود. به بیانی دیگر ما فرصت طلایی سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۰ را از دست دادیم و اکنون رقابت در منطقه سخت‌تر و پیچیده‌تر شده‌است. با این حال نمی‌توان گفت که پنجره فرصت بسته شده است و نباید فرصت باقیمانده را از دست بدهیم. در حال حاضر باید تمرکز کشور در عرصه ژئوپلتیک و دیپلماسی اقتصادی به این سمت حرکت کند که جریان ترانزیت را در خاک و قلمروی ایران روزبه‌روز تقویت و تثبیت کند، مخصوصا که اولا همچنان مزیتهای ایران نسبت به رقبا بیشتر است و ثانیا روسیه تمایل بیشتری به سرمایه‌گذاری ترانزیتی در ایران دارد. به هر حال این را به عنوان هشدار ببینیم که دول همسایه دیپلماسی قوی‌ای را برای تثبیت کریدورهای رقیب ایران به‌کارگرفته‌اند. @tahlileghtesadi