⭐️ قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله تعالی) ⭐️
♦️
#نهجالولایة - بررسی مستند در شناخت امام زمان علیه السّلام ♦️
♦️ جلسه بیست و سوم - شبِ بیست و ششمِ ماه مبارک رمضان ۱۴۴۴ (ه.ق)
♦️ ۲۷ فروردین ۱۴۰۲ (ه.ش)
✳️ قسمت دوم ⬇️⬇️ از دقیقه ۱۳ تا دقیقه ۳۲
🔸 تمام سختیها و رنجهایی را که جناب رسول الله (ص) در طی بیست و سه سال تحمّل کردند، برای تنزیل قرآن بود.
🔹 لذا با اینکه مخالفین و دشمنانِ حضرت، در طی این سالها، از هیچگونه آزار و اذیتی در حقّ ایشان و پیروانشان دریغ نکردند، امّا هیچگاه جناب رسول الله (ص) آغازگر جنگ نبودند و همیشه مجبور میشدند که با دشمنان خود بجنگند.
🔸 حضرت علّامه حسنزاده آملی (ره) در این رابطه میفرمودند که هیچ پیغمبری، ابتدای به جنگ نکرد. لذا تمام جنگهای جناب رسول الله (ص) هم جنبهی دفاعی داشت و حتّی حضرت، مکّه را نیز بر اساس تدابیری، بدون جنگ و خونریزی فتح کردند و به تمام مخالفین خود، امان دادند تا جایی که افرادی همچون ابوسفیان و هند جگرخوار هم در امان حضرت بودند.
🔹 و حال اینکه وقتی جناب رسول الله (ص) در مکّه تشریف داشتند، همواره در رنج و زحمت بودند و لحظهای، از دست مخالفین خود در امان نبودند امّا با این حال، هرگز دست به شمشیر نبردند زیرا بر اساس آیات قرآن، مکّه، بَلَد آمِن است و حضرت نمیخواستند که در آنجا، جنگ و خونریزی شود.
🔸 سرانجام هم که دشمنان تصمیم به قتل حضرت گرفتند، ایشان مجبور شدند از مکّه فرار کنند و به مدینه بروند وگرنه برنامهی حضرت این بود که همواره در مکّه و در نقطهی دحوالارض، کنار خانهی خدا بمانند.
🔹 البته بعد از اینکه جناب رسول الله (ص) به مدینه هجرت فرمودند، باز هم از شرّ دشمنان در امان نبودند. و لذا میبینیم که بیشتر جنگهای حضرت، در مدینه بود که البته همهی آنها، جنبهی دفاعی داشت نه ابتدایی.
🔸 جناب رسول الله (ص) تمام این سختیها و رنجها را برای تنزیل قرآن، به جان خریدند تا اینکه در سال دهم هجرت، با نزول آخرین آیهی قرآن کریم که آیهی ۲۸۰ سورهی مبارکهی بقره بود، تنزیل قرآن، به پایان رسید.
🔹 جناب امین الاسلام طبرسی در "مجمع" و جناب سیوطی هم در "اَلاِتقان" آوردهاند که آخرین آیهای که بر جناب رسول الله (ص) نازل شد، حدود بیست و دو روز و یا نُه روز قبل از وفات حضرت بود.
🔸 لذا آن شمشیرهای آشکار و از غلاف بیرون آمدهای که در حدیث امام باقر (ع) آمد، اشاره به همین جنگهای جناب رسول الله (ص) برای تنزیل قرآن دارد که البته حضرت، هیچگاه در مکّه دست به شمشیر نبردند زیرا مکّه، بَلَد آمِن است و به هیچ وجه جای خونریزی نیست.
🔹 امام حسین (ع) هم بر همین سیره عمل کردند و چون میدانستند که اگر در مکّه بمانند، از شرّ دشمنان در امان نخواهند بود، به طرف کوفه راه افتادند.
💢 کانال (طهورا و صفورا و صبورا)