⭐️ قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله) ⭐️ ♦️ جلسه چهاردهم - صبحِ روزِ هفتم ماه محرّم ۱۴۴۴ (ه.ق) ♦️ ۱۴ مرداد ۱۴۰۱ (ه.ش) ✳️ قسمت سوم ⬇️⬇️ از دقیقه ۱۹ تا دقیقه ۲۸ 🔸 حضرت نوح (ع)، در حدود دو هزار و سیصد سال زندگی کردند که نُهصد و پنجاه سال از عمر مبارکشان را پیغمبر بودند و دوران پیغمبری ایشان همواره با خون دل خوردن، گریه کردن و همّ و غم همراه بود علاوه از اینکه از ناحیه همسر و فرزندشان هم بسیار اذیت شدند تا جایی که وقتی جناب خاتم انبیاء، برخی از همسرانشان را به دلیل اعمال نامناسبشان بر خود تحریم می‌کنند، حق متعال، با یادآوری گرفتاری‌ها و سختی‌های حضرت نوح (ع)، پیغمبر اکرم (ص) را دلداری می‌دهد. 🔹 پسر حضرت نوح (ع) هم تا آخرین لحظه در برابر نصیحت‌های پدر مقاومت کرد و همراه ایشان سوار بر کشتی نشد و برای اینکه در امان بماند، به بالای کوهی پناه برد امّا آب، نوک قلّه را هم فرا گرفت و او را در خود غرق کرد که حضرت نوح (ع) در این ماجرا بسیار گریستند. 🔸 به زیر آب رفتن نوک قلّه‌‌ی کوه، نشان می‌دهد که وسعت و مقدار آب، بسیار زیاد بود چرا که توانست کوهی را در خود غرق کند. 🔹 دوران زندگی و پیغمبری حضرت نوح (ع) آن‌چنان با همّ و غمّ و گریه همراه بود که ایشان نیز همانند حضرت زکریّا و حضرت آدم (ع) جزء بَکّائین قرار گرفتند. 🔸 حضرت آدم (ع) که اوّلین بَکّاء بودند، بعد از تلقّی کلمات سَبعه‌‌ی طیّبه، هنگامی که می‌خواستند نام مبارک امام حسین (ع) را به زبان بیاورند، بغض گلوی ایشان را می‌گرفت در حالی که در نام بردن سایر اسامی، چنین حالی برایشان پیش نمی‌آمد. 🔹 تمام انبیاء (ع) هنگامی که امام حسین (ع) را یاد می‌کردند، بغض راه گلویشان را می‌بست و به گریه می‌افتادند که به تعبیری اصلاً امام حسین (ع) گلوگیر شده است. 🔸 اگر گریه، آن‌چنان راه گلو را ببندد که شخص، نتواند به راحتی آن را اظهار کند به نحوی که دچار سکسکه شود و احساس خفگی به او دست دهد، در این صورت گریه گلوگیر شده است که ظاهراً امام زین العابدین (ع) در شب عاشورا دچار چنین حادثه‌ای شدند. 🔹 گریه بر امام حسین (ع) هنگامی که گلوگیر شود و شخص را به جزع و فزع بیندازد، از جمله راه‌هایی است که ملکوت را به روی انسان باز می‌کند و برای او صعود برزخی می‌آورد. 🔸 لذا در حدیث چهارم از چهل حدیث کتاب نَفَس المهموم آمده است که امام صادق (ع) به مَسمع کُردین فرمودند: حالا که نمی‌توانی به زیارت قبر حسین (ع) بروی، آیا یاد می‌کنی آن‌چه با او کردند؟ او در پاسخ گفت: بله. امام فرمودند: آیا جزع می‌کنی؟ فرمود: ای واللهِ چنان گریه گلوی مرا می‌گیرد که کسانِ من، آثار آن را در من مشاهده می‌کنند و از طعام باز می‌ایستم و این اندوه در روی من ظاهر می‌شود. 💢 کانال (طهورا و صفورا و صبورا) http://splus.ir/tahoorasafoorasaboora سروش 🌷🌸🌺🌸🌷