#پارت_40
#آبرو
بعد از ۸ ساعت نازنین زهرا به شهرستان رسید.
به محمدحسین زنگ‌زد، منتظر بود برادرش دنبالش بیاد.
محمدحسین: جان دلم آبجی جان.
نازنین‌زهرا: کجایی داداش؟ من رسیدم.
محمدحسین: خدا قوت، رسیدن بخیر، شرمنده آبجی من هنوز برنگشتم خونه، می‌تونی اسنپ بزنی بری؟
حین صحبت بودن که نازنین از پشت تلفن شنید، دکتر سلماسی بیمار اورژانسی دارید.
محمد حسین هل شد، نمی‌تونست دیگه اتفاقی که افتاده رو جمع کنه.
نازنین‌زهرا: داداش!! تو.... الان دقیقا کجایی؟
محمدحسین: نازنین باور کن من حالم خوبه، به مامان و بابا هم چیزی نگو، خودم میام همه چی رو برات تعریف می‌کنم.
نازنین‌زهرا: اگه حالت خوبه تو بیمارستان چه غلطی می‌کنی؟ حتما تیر خوردی؟ آره؟
محمدحسین: آبجی گلم به من اعتماد داری یا نه؟
نازنین‌زهرا: نه، داری بهم دروغ میگی.
محمدحسین: اگر حالم خوب نبود که تماست جواب نمی‌دادم.
نازنین‌زهرا: چند روزه که تماس جواب ندادی، همش پیام میدی.
یعنی حالت خوب نیست که جواب ندادی، الان هم بخاطر اینکه چیز دیگه حتما جواب دادی، صدات خسته‌است.
محمدحسین: تو برو خونه، من فردا میام، خودت می‌بینی چیزیم نشده.
نازنین‌زهرا: نه که الان اونجا دوتا فرشته منتظر منن، برم اونجا که چی؟ میام پیشت بیمارستان فردا باهم برمی‌گردیم.
محمدحسین: نه نازنین جان، داداش دورت بگرده امشب رو دوام بیار فردا من پیشتم قول میدم.
به سختی محمدحسین تونست نازنین قانع کنه که بیمارستان نیاد، اما نازنین از دلواپسیش چیزی کم نشد.
نگران راهی خونه شد، خونه‌ای که امشب صدای محمدحسین و آغوش محمدحسین رو نداره.
زهره: کیه این وقت روز!؟
محمدعلی: شما بشین من میرم می‌بینم.
نازنین‌زهرا: سلام بابا.
محمدعلی: تو!؟
نازنین‌زهرا: یک ساعت پیش رسیدم، داداش محمد حسین برام بلیط قطار گرفته بود، اومدم امتحانات مدرسه رو بدم و دوباره برگردم.
زهره: محمدعلی، کیه؟
محمدعلی: خودش کجاست این داداش شیطونت؟
نازنین آب گلوش بلعید و گفت: پادگان، می‌خواستید کجا باشه؟ گفتم که برام بلیط گرفته، احتمالا خودش فردا بیاد.
زهره: یاللعجب، تو اینجا چیکار می‌کنی دختر؟
نازنین‌زهرا: بجای خوش‌آمد گوییتونه؟ بعد از یک ماه اومدم، میگید اینجا چیکار می‌کنید؟
محمدعلی: بیا داخل، ما به این کارای غیرعاقلانه‌ات عادت کردیم.
نازنین‌زهرا: بچه‌های مردم مادراشون زنگ میزنن التماسشون می‌کنن مرخصی بگیرن فقط یک روز بچه‌هاشون ببینن، مادر و پدر منم اینجوری، نترسید خیلی نمی‌مونم، سه هفته تحملم کنید برمی‌گردم به همون خراب شده‌ای که بودم.
زهره: یه ذره به ادبت اضافه نشده
نازنین دلخور و عصبانی چمدونش پشت سرش کشید و وارد خونه شد.
یه راست سمت اتاقش رفت و در اتاق رو محکم پشت سرش بست.
✍ف.پورعباس
🚫کپی و انتشار به هر شکل و صورتی ممنوع
~~~~✍️🧠✍️~~~~
@taravosh1
~~~~✍️🧠✍️~~~~