🔺️در توضیح: تکیه بر یک مرشد یا هدایتگر در منظومه‌ای از فلسفه یونان باستان که به "دغدغه‌ی خود" یا "خودشناسی" مربوط است، معنا می‌یابد. سقراط گفته بود: "من آموزگار دغدغه‌ی خود هستم." فلسفه، شبیه تیمارِ نفس است. یک مراقبه‌ی دائم. نه مراقبه به عنوان مقدمه‌ای برای زندگی، بلکه مراقبه به عنوان شکلی از زندگی. مراقبه به معنای رو کردن به خود، سُکنا گزیدن پیش خود، تعلق داشتن به خود. در این بحث نکاتی مرتبط با مفهوم "فراغت" که پیشتر درباره‌اش حرف زدیم، وجود دارد. فراغت دقیقاً عکس معنای مدرنش که زمانی برای فراموشی و سرخوشی است، به معنای زمانی برای پرداختن به خود، زمانی برای توجه به درون و بازگشت به حقایق متعالی مندرج در وجود انسانی تعریف شده بود. امشب را با درس‌گفتار "هرمنوتیک سوژه" فوکو در کتاب تئاتر فلسفه به‌سر بُردم. #یادگاری 🆔️ @yaminpour