. 2⃣ «الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلی جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ» یاد خداوند در حالی پسندیده است: ایستاده باشد، یا نشسته ویا بر پهلوی خویش [آرمیده] 🤔 این سه تعبیر می‌تواند: 🔹الف. بیانگر حالات فیزیکی انسان باشد: یعنی در هر وضعیت و موقعیت جسمانی‌ای. 🔹ب. بیانگر حالات روحی و روانی انسان باشد: یعنی چه وقتی که سرحال و کاملا برپاست، چه وقتی که نشاط کمتری دارد و با کمک دیگران کارهایش پیش می‌رود، و چه وقتی که کاملا زمین‌گیر و از پای افتاده شده است. 🔹ج. بیانگر موقعیت اجتماعی فرد باشد: یعنی چه وقتی که قیامی را آغاز نموده است، چه وقتی که در اوضاع آرامش است که هرکس بر جای خود نشسته، و چه هنگامی که در وضعیت عسرت و در دوره حکومت باطل است و وی به لحاظ فعالیت‌های اجتماعی زمین‌گیر شده است. 🔹د. ... 🤔 و متناسب با هریک از این احوالات، تفکر در آفرینش آسمانها و زمین، و توجه یافتن به باطل و بیهوده نبودن این آفرینشُ می‌تواند معنایی داشته باشد: 🤔 🤔 🤔 🤔 🤔 🤔 🤔 🔸الف. همین که این نظام آفرینش که انسان به نحو ظاهری در آن زندگی می‌کند، باطل و بیهوده نیست؛ نظمی بر آن حکمفرماست که او با توجه به این نظم است که می‌تواند موقعیتهای فیزیکی مختلفی داشته باشد و به حیات خود ادامه دهد؛ 🔸ب. اقبال و ادبار دل، و حالات قبض و بسطی که خداوند در آسمان و زمین دل او قرار داده، هیچیک باطل و عبث قرار داده نشده است؛ این فراز و فرودهای روحی است که زندگی او را رنگ و بوی خاص می‌بخشد؛ از این رو، نه وقتی نشاط و شادابی دارد دچار غرور و طغیان می‌شود؛ و نه وقتی که در فشار و سختی قرار گرفته دچار ناامیدی و اضطراب می‌گردد. 🔸ج. این فراز و فرودهای جامعه که خداوند عده‌ای را در عرش و عده‌ای را در فرش قرار داده، بیهوده نیست و چنین نیست که کار از دست خدا خارج شده باشد؛ هم اگر توانست قیام کند و یا جامعه‌اش به آرامش رسید بر اثر رسیدن به قدرت خود را گم نمی‌کند؛ و هم اگر دوره غلبه با کفر و نفاق بود، از آینده ناامید نمی‌شود و دست از تلاش برنمی‌دارد. 🔸د. ... @Yekaye