#جلسه_اول #روضه_خوانی #ادامه... روضه احساسی روضه ای است که از جهت لفظ و محتوا بیشتر با احساسات و عواطف سروکار دارد و در آن سخن از عشق و سوز و فراق است و سخنانی که بین عناصر روضه رد و بدل می‌شود، سخنانی احساسی است. در این نوع روضه از مطالبی چون سیلی زدن، پهلو شکستن، زمین خوردن، سر از بدن جدا شدن، پاره پاره شدن بدن و از این قبیل سخن در میان نیست، بلکه مطالبی چون تنها شدن، غریب ماندن، اشک فراق، وداع و سخنان عاشقانه به کار میرود. نمونه ۱ روضه حضرت علی اکبر (علیه السلام) علی اکبر (علیه السلام) از پدر اجازه میدان گیرفت. (شیخ جعفر شوشتری می گوید امام برخلاف آن که برای اجازه دادن به اصحاب قدری معطل می کرد. به علی اکبر بلافاصله اجازه میدان داد) پس امام نگاه مایوسانه ای به او کرد و چشمان خود را به زیر انداخت و اشک ریخت و سپس فرمود: «بارالها گواه باش جوانی که در صورت و سیرت و گفتار شبیه ترین مردم به پیامبر بود به جنگ این مردم رفت. که هرگاه به دیدن پیامبر مشتاق میشدیم به این جوان نگاه می کردیم.» سپس به فریاد بلند صدا زد: «ای پسر سعد، خدا نسل تو را قطع کند که نسل مرا قطع کردی.» پس از شهادت علی اکبر (علیه السلام) امام آمد تا به بالینش نشست، صورت به صورت علی گذاشت و فرمود: «خدا بکشد گروهی که تو را کشتند بعد تو خاک بر سر دنیا باد.» «لقد اسْتَرَحَتْ‌ مِن هَمّ‌ الدّنيا و غَمّها وبَقِىَ‌ ابُوك وحيداً فريداً» علی جان، از غم غصه دنیا راحت شدی ولی پدرت را تنها گذاشتی ترجمه مقتل الحسین، ابومخنف، صفحه ۱۲۹ @maddahi_esf