- واقفیه: پس از شهادت امام موسی کاظم (علیه السلام) در سال ۱۸۳ هجری، عواملی دست به دست هم داده تا عده ای امام کاظم (علیه السلام) را آخرین امام و مهدی موعود دانسته و بر این اساس، بر او توقف نموده و امامت امام رضا (علیه السلام) و سایر امامان معصوم (علیه السلام) را نپذیرفتند. توقف کنندگان بر امام کاظم (علیه السلام)، خود به گروه‌هایی از حیث چگونگی رحلت و غیبت و ظهور و قیام امام کاظم (علیه السلام) تقسیم می‌شدند و مسألة وقف بر امام کاظم (علیه السلام)، چنانچه خواهد آمد توسط عده ای از اصحاب برجسته و وکلای آن حضرت (علیه السلام)، به راه انداخته و تبلیغ و حمایت می‌شد و با توجه به این که مبلغان آن، از جایگاه علمی و اجتماعی بالایی برخوردار بودند، مشکلات فراوانی را برای جامعة شیعه به وجود آوردند. در مورد مدت دوام و زمان انقراض این فرقه گفته شده که بر خلاف پندار برخی از دانشمندان شیعه در قرن پنجم که تصور می‌کردند که این گروه تا آن زمان منقرض شده اند، پیروان این مذهب حداقل تا اواسط قرن ششم وجود داشته اند. [۳] امّا با گذشت زمان، بیشتر شیعیان، فرزند ارشد امام کاظم (علیه السلام) یعنی حضرت رضا (علیه السلام) را به عنوان امام و جانشین ایشان پذیرفتند. این گروه از شیعیان با نام «قطعیّه [۱] » شناخته شدند. پس در آغاز قرن سوم هجری، اکثریت شیعیان امامی از امام رضا (علیه السلام) به عنوان امام مفترض الطاعة خود اطاعت می‌نموده اند. [۲] چنانچه گذشت تا زمان امامت امام رضا (علیه السلام) شیعه به فرقه‌های بسیاری تقسیم شد که در این پژوهش برآنیم که به فرقه‌های موجود و مهم تر در زمان آن حضرت (علیه السلام)، و تعامل امام (علیه السلام) با آنها بپردازیم. ---------- [۳]: مدرسی طباطبایی، پیشین، ص ۱۲۴. [۱]: قطعیّه: گروهی از شیعیان که به وفات امام کاظم (علیه السلام) و جانشینی امام رضا (علیه السلام) پس از ایشان، قطع و یقین یافته بودند. ر. ک: ناشی اکبر، پیشین، ص ۷۳؛ نوبختی، پیشین، صص ۷۹-۸۰. [۲]: مدرسی طباطبایی، پیشین، صص ۱۲۶-۱۲۸. #فرقه_های_درون_شیعی ✍نعمت الله صفری https://eitaa.com/zandahlm1357