لاتها از منافقين بهترند شهيد حجة الاسلام و المسلمين عبداللّه ميثمى بخاطر مبارزه با حكومت ستمگر شاهنشاهى بارها مورد تعقيب، زندان و شكنجه قرار گرفت. در داخل زندان از ناحيّه منافقين آزارها ديد. آزارها و زخم زبانهايى كه از شكنجه هاى ساواك هم وحشتناك تر بود. جوّ زندان در دست منافقين بود و هر كس با آنها كنار نمى آمد با مارك (ارتجاعى) و غير مبارز و هزاران افتراء ديگر با او به مبارزه برمى خاستند و او را بايكوت مى كردند. آنچه در زندان مهم بود ثبات و استقامت در عقيده بود كه ميثمى والاترين مظهر آن بود، با اين حال شيخ عبداللّه كه مى ديد منافقين به هيچ وجه به ضوابط شرع پايبند نيستند مظلوميّت و حفظ عقيده را برگزيد. ايشان خود تعريف مى كرد: دو عاشورا را در زندان بودم. سال اوّل را با منافقين و در زندان سياسى بودم. شب عاشورا از ترس سرم را به زير پتو بردم و تا صبح در عزاى آقا اباعبداللّه الحسين عليه السلام اشك ريختم. سال بعد من را به زندان عادّى و به جمع لاتها منتقل نمودند. شب عاشورا همان لاتها آنچنان نوحه خوانى كردند و سينه زدند كه جگر مرا حال آوردند. من لاتها را از منافقين بهتر مى دانم. (۶۵) #داستانهایی از علماء ✍محمدتقی صرفی پور https://eitaa.com/zandahlm1357