فصل پنجم: آداب توشه برداشتن در سفر و آداب مصرف کردن آن ها از حضرت صادق علیه السلام منقول است: چون به سفر روید سفره با خود بردارید و طعام‌های نفیس در آن سفره بگذارید. از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: از شرف آدمی آن است که توشه خود را نیکو گرداند هرگاه به سفری رود. در حدیث دیگر منقول است: امام زین العابدین علیه السلام چون به سفر حج یا عمره می‌رفتند از بهترین توشه‌ها بر می‌داشتند، مانند لوز و شکر و قائوت ترش و شیرین. از حضرت صادق علیه السلام منقول است: نان در میان توشه خود بردار که باعث برکت می‌شود. در حدیث دیگر منقول است: امام موسی علیه السلام نظر کردند به سفره ای که در آن حلقه‌ها از برنج بود، فرمودند که این حلقه‌ها را بکنید و حلقه‌های آهن بگذارید تا جانوران داخل سفره نشوند. در حدیث دیگر منقول است: حضرت صادق علیه السلام از بعضی اصحاب خود پرسیدند که به زیارت قبر امام حسین علیه السلام می‌روید؟ گفتند: بلی. فرمود: سفره ای با خود می‌برید یا نه؟ گفتند: بلی. فرمود: اگر به زیارت قبر پدران یا مادران خود بروید چنین نخواهید کرد. گفتند: پس چه چیز بخوریم؟ فرمود: نان با شیر یا ماست. در حدیث دیگر فرمود: شنیده‌ام که جمعی هستند که چون به زیارت قبر امام حسین علیه السلام می‌روند با خود سفره برمی دارند که در میان آن بزغاله بریان و حلواها هست، اگر به زیارت قبر دوستان خود بروند چنین نمی کنند. از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: بهترین خرج کردن‌ها نزد خدا، میانه روی است و خدا اسراف را دشمن می‌دارد مگر در راه حج یا عمره. در حدیث حسن منقول است: صفوان از حضرت صادق علیه السلام پرسید که من اهل خود را با خود به حج می‌برم، خرجی خود را در کمر خود می‌بندم. حضرت فرمود: بلی، پدرم می‌گفت که از قوّت مسافر آن است که نفقه خود را حفظ کند. در حدیث دیگر منقول است که دیگری به آن حضرت عرض کرد که دراهمی که در آن صورت‌ها نقش کردند با خود دارم و آن‌ها را در همیان می‌کنم و در کمر می‌بندم در حالت احرام. فرمود: باکی نیست، خرجی تو است و اعتماد تو بعد از خدا بر آن است. #حلیة_المتقین#https://eitaa.com/zandahlm1357