میان ادعا تا واقعیت میان تظاهر تا ایمان میان اسراف تا انفاق میان حقیقت تا شعار فاصله همین قدر است ☝️ بچه‌های بی ادعای شیعه نیجریه و موسسه خیریه امام حسین علیه السلام و ارتزاق محرومین کجا و اسراف موکب های منتظر مسئولین کجا؟!! خرج های هزاران میلیاردی از کوچکترین پرچم و شال گرفته تا اغذیه و اشربه های گازدار و کباب پرلعاب برای "ثواب"!!! "فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره " اسراف و تبذیر، رفته رفته به جایی خواهد رسيد که دیگر از کنترل خارج شده و خود آیین آفت آئین شود!!! اللهم أجعل عواقب امورنا خیرا بحق الحسين علیه السلام، آمین یارب العالمین🙏😢

https://www.instagram.com/reel/C-CvDrgCUW6/?igsh=MWhicGh5Zmh5eG1lZA==

هوالقیوم جناب دکتر مسعود پزشکیان ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران موفقیت شمادرکسب آرای برترانتخابات و حضورتان درکرسی قوهٔ مجریه را به شما تبریک گفته و به فال نیک می گیرم. گرچه تجربه چهل ساله به من آموخته که امید به پیشرفتِ متوقفِ زندگی را، ساده لوحانه ننگرم،اما" أُفَوِّضُ أَمْری إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ " به امید موفقیت تان، ان شاء اللّه💐 سیدعلی اصغرموسوی قم - ٩مرداد ١۴٠٣ #saapoem @saapoem https://eitaa.com/saa_institute

بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیمِ شمارهٔ ۲۷۶ سلام مجدداً تشکر و قدردانی دارم از إبراز لطف و محبت و مرحمت و عنایتِ همگی شما سروران ارجمند که با إرسال پیام و یا تماس تلفنی و یا حضور در مراسم تشییع و جلسهٔ فاتحه خوانیِ والدهٔ بنده، تسلّي خاطرِ غمزدهٔ این حقیر بوده و هستید. آیات شریفه در این مقال از سورهٔ مبارکهٔ شُعَراء است. ألف— إِنَّما أَنْتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرینَ وَ ما أَنْتَ إِلّا بَشَرٌ مِثْلُنا ( ۱۸۵ ) ب— إِنَّما أَنْتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرینَ ما أَنْتَ إِلّا بَشَرٌ مِثْلُنا ( ۱۵۳ ) سؤال اینجاست که در آیهٔ ( ألف ) بین دو جمله ( وَ ) آمده ولی در آیهٔ ( ب ) بین دو جمله ( وَ ) نیامده است. چرا؟ ألف— وقتی بین دو جمله ( وَ ) آورده می‌شود، بیانگر این معنا است که جملهٔ دوم غیر از جملهٔ اول است و این در علم معاني ( علوم بلاغی ) یکی از زیرمجموعه های ( وَصل ) است. مثالی بزنم. وقتی می‌گوییم ( یک دفتر می‌خواهم و یک قلم نیاز دارم ) مسلّماً ( دفتر ) چیزی است غیر از ( قلم ). حال با این مثال به آیهٔ ( ألف ) توجه کنیم. قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرینَ وَ ما أَنْتَ إِلّا بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّکَ لَمِنَ ٱلْکاذِبینَ ( ۱۸۵ و ۱۸۶ ) اصحاب ٱلْأَیْکَة مردمی بودند که یک گناه بسیار شنیع و زشت را مرتکب می‌شدند. عدم نگه داشتن حرمت بر مال مردم. جناب شُعیب ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ وَ عَلیٰ نَبِیِّنا وَ آلِهِ ) مأمورِ إرشاد آنها شد: فَٱتَّقُوا ٱللّٰهَ وَ أَطیعُونِ ( ۱۷۹ ) = تقوا و إطاعت وَ أَوْفُوا ٱلْکَیْلَ = کامل کردن پیمانه وَ لا تَکُونُوا مِنَ ٱلْمُخْسِرینَ ( ۱۸۱ ) = خسارت نرساندن به مردم وَ زِنُوا بِٱلْقِسْطاسِ ٱلْمُسْتَقیمِ ( ۱۸۲ ) = ترازو داریِ دقیق وَ لا تَبْخَسُوا ٱلنّاسَ أَشْیاءَهُمْ = ناچیز نشمردنِ أَموال مردم وَ لا تَعْثَوْا في ٱلْأَرْضِ مُفْسِدینَ ( ۱۸۳ )= عدم فساد در زمین وَ ٱتَّقُوا ٱلَّذي خَلَقَکُمْ وَ ٱلْجِبِلَّةَ ٱلْأَوَّلینَ ( ۱۸۴ ) = و رعایت تقوای خدایی که شما را و گروههای اولیهٔ پیشین را آفرید. در این روایت: حُبُّ ٱلدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطیئَةٍ ( أُصول کافي، مرحوم کُلیني، جلد ۲ ، صفحهٔ ۱۳۰ ) ریشهٔ تمامی خطاها عشق به دنیا دانسته شده. حُبّ دنیا و جمع کردن مال دنیا باعث شد سه مدل تهمت به آن پیامبر بزرگوار وارد کنند: ۱— اینکه تو از جملهٔ مُسَحَّرین هستی. از ریشهٔ ( سِحْر ) با ( کسرهٔ زیر سین ) یعنی ( جادو شدگان ) ۲— جز این نیست که تو بشری مثل ما هستی ۳— البته که ما تو را از جملهٔ دروغگوها می‌دانیم. ب— وقتی بین دو جمله ( وَ ) آورده نمی‌شود بیانگر این است که جملهٔ دوم توضیح و تفسیرِ جملهٔ أوّل است و این در علم معانی ( علوم بلاغی ) یکی از زیرمجموعه های ( فَصل) است. مثالی بزنم. وقتی می‌گوییم ( یک دفتر نیاز دارم. دفتر صد برگ میخواهم ) کلمهٔ ( دفتر ) که در جملهٔ دوم گفته شده توضیحِ همان کلمهٔ ( دفتر ) است که در جملهٔ اول آمده. با این مثال به آیهٔ ( ب ) توجه کنیم. قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرینَ ما أَنْتَ إِلّا بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ کُنْتَ مِنَ ٱلصّادِقینَ ( ۱۵۳ ) حکایت جناب صالح است ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ وَ عَلیٰ نَبِیِّنا وَ آلِهِ ) و جوابی که قوم ثمود گفتند. آن عالیجناب از مردم خواست: ۱— فَٱتَّقُوا ٱللّٰهَ وَ أَطیعُونِ ( ۱۴۴ و ۱۵۰ ) = تقوا و إطاعت ۲— وَ لا تُطیعُوا أَمْرَ ٱلْمُسْرِفینَ ( ۱۵۱ ) = عدم پیروی از إسراف کاران و قوم ثمود در جواب گفتند: جز این نیست که تو از مُسَحَّرین هستی. تو فقط یک بشری مثل خودِ ما هستی. بعض مفسّرین محترمین این مُسَحَّرین را از ریشهٔ ( سِحْر = جادو ) نمی‌دانند بلکه می‌گویند این کلمه در این آیهٔ شریفه از ریشهٔ ( سَحْر ) با ( فتحه روی سین ) و بمعنای ( ریه = شُش ) می‌باشد. بشر برای تداوم حیات به دستگاه تنفس یعنی شُش نیاز دارد. یعنی یک بشر دیگری این سخن را به تو یاد داده. تو هم بشر هستی مثل ما. یعنی قوم ثمود در این آیهٔ شریفه فقط یک تهمت وارد کردند و آن اینکه کلام توحید که آن پیامبر عالی مقام می‌فرمود را دست ساز بشر دانستند. اینکه ( سَحْر ) بمعنای ( ریه = شُش ) باشد ضمن اینکه در کُتُب لغت آمده در یک روایت هم در کُتُب روائي عامّه دیده ام ( إِکْمال ٱلْمُعْلِم بِفَوائدِ مُسْلِم، قاضی عیاض، جلد ۷، صفحهٔ ۲۲۹، چاپ دار ٱلکتاب ٱللُّبنانيّ، سال ۱۹۸۷— این کتاب در شرح کتاب صحیح مسلم است ‌) اگرچه به این روایت شکّ دارم و در کُتُب روائي شیعه وارد نشده است. یکی گفته است: ماتَ رَسُولُ ٱللّٰهِ بَیْنَ سَحْري وَ نَحْري رسول اکرم ( صَلَواتُ ٱللهِ عَلَیْهِ وَ عَلیٰ آلِهِ ) بین شُش و زیر گلوی من از دنیا رفت. یعنی سر مبارک آن حضرت در سینهٔ من بود. إلتماس دعاء بیست و دوم محرّم ٱلْحَرام ۱۴۴۶ ألحقیر: مُحَمّد بن ٱلمرحوم عَليٍ ٱلْقَمْصَريّ https://eitaa.com/joinchat/3980395085C2705350eb2