┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «آن مرد با باران می آید.» ⏪ بخش ۳۷: همهمه‌ی جمعیت بلند می‌شود. بعضی‌ها هنوز مطمئن نیستند. اما بهروز با اطمینان، پیت‌ها را برمی‌دارد و راه می‌افتد. سعید نان به دست، دنبالمان می‌دود: _ آقابهروز! بفرما نون داغ. می‌گویم: «ما که نون نخواستیم.» سعید بی‌اعتنا به حرف من، جلو می‌رود و نان را به طرف بهروز می‌گیرد. بهروز یکی از پیت‌ها را به من می‌دهد و نان را از سعید می‌گیرد و تشکر می‌کند. به سعید خیره می‌شوم. همه‌ی صورتش شده یک لبخند بزرگ‌. اصلاً هر وقت بهروز را می‌بیند، گل از گلش می‌شکفد. یاد حرفش می‌افتم که چند وقت قبل گفته بود: «کاش من هم برادری مثل بهروز داشتم.» بهروز تکه نانی در دهان می‌گذارد: _ خیلی گشنه‌م بود‌ دستت درد نکنه. سعید آرام زیر گوش بهروز چیزی می‌گوید. بهروز سر تکان می‌دهد و جواب می‌دهد: «وقتی آماده شده‌ن خبرتون می‌کنم.» سعید به من چشمکی می‌زند و به طرف نانوایی می‌دود. بهروز راه می‌افتد، من هم دنبالش. دلم می‌خواهد یک‌طوری خودم را در دل بهروز جا کنم. دلم می‌خواهد همان قدر که داداش بهروز، روی سعید حساب می‌کند، روی من هم حساب کند. پاتند می‌کنم و شانه به شانه‌اش می‌شوم. نمی‌دانم سؤالم را چه‌طور بپرسم. کمی مِن مِن می‌کنم و می‌گویم: «داداش! می‌دونی سیزده آبان همه‌ی دانش‌آموزها می‌خوان بریزن بیرون.» بهروز نگاه معناداری به من می‌کند: «خب آره! تو از کجا فهمیدی؟ از سعید؟» ای لعنت به تو سعید که همه جا رد پایی از تو هست. می‌گویم: «نه! از جای دیگه فهمیدم.» کمی سکوت می‌کنم و ادامه می‌دهم: «ولی من نمی‌دونم سیزده آبان چه اتفاقی افتاده.» حالا دیگر جلوی در خانه رسیده‌ایم. بهروز در را باز می‌کند و می‌رود تو. من هم دنبالش. پیت‌های خالی را می‌گذارد همان‌جا کنار راهروی ورودی، پشت در. می‌ایستد و نگاهم می‌کند. توی تاریکی، چشم‌هایش برق می‌زند. می‌گوید: «قبلاً در مورد تبعید آیت الله خمینی که با هم حرف زده بودیم؛ چهارده سال قبل، یه همچین روزی، ایشون رو به جرم دفاع از مردم مظلوم و افشاگری علیه قانون کاپیتولاسیون، از ایران تبعید کردند.» یادم آمد. بهروز درباره‌اش با من حرف زده بود خودم هم جسته و گریخته، چیزهایی می‌دانستم، اما ربطش را با سیزده آبان نمی‌فهمیدم. بهروز میان حرف‌هایش یک چیز دیگر هم گفت که باز گیجم کرد. معنیِ این چی‌چی‌لاسیون را نفهمیدم، اما رویم نمی‌شود دوباره از بهروز بپرسم. آن‌وقت پیش خودش فکر می‌کند چه برادر خنگی دارد! باید یادم باشد که یک وقت دیگر حتماً سؤال کنم. وارد حیاط می‌شویم. از تاریکی پنجره‌ی اتاق‌های رو به‌ حیاط هم معلوم است که مامان طبق معمول مسجد است و بابا هم هنوز نیامده. بهروز دستم را می‌گیرد و به دنبال خود می‌کشد: _ حالا دیگه وقتشه به بهناز کمک کنی. ⏪ ادامه دارد ... ................................. 🔺 #توجه: «نشر داستان تنها با ذکر نشانی همین کانال، مجاز است.» 🌳 #بوستان_داستان 💠 «زندگی زیباست» http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

‌┄═❁✨❈[﷽]❈✨❁═┄   🔥 حسود 💎  #دُرّ_گران ……………………………………… 🌿 «زندگی زیباست» 🍃 @sad_dar_sad_ziba